Yogshastra

SR No.: 011619
Original Sutra Author: N/A
Author: Shravak Bhimsinh Manek
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1899
Total Pages: 493
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 25 MB

Page 211

वितीयप्रकाश.
२एए गतनुं रक्षण करता एवा तमोने जो के कोश्नी मददनी अपेक्षा नथी, तो पण हुं कहुं बु के, आपना प्रसादथी ज्यारे मारा शत्रुउँनो नाश थशे, त्यारें हुं गमे तेम करीने पण सीतानी खबर लावीश. पठी ते सु. ग्रीवनी साथे किष्किंधा नगरीतरफ चाल्या. अने त्यां पहोंच्या बाद सुग्रीवें खोटा सुग्रीवने लडवामाटे बोलाव्यो. तेज वखते ते जूगे सुग्रीव पण तुरत लडवामाटे श्राव्यो, कारण के, ब्राह्मणो जेम जोजनमाटे, तेम शूरा लोको लडवामाटे आलसु थता नथी. पड़ी ज्यारे ते बन्ने लडवा लाग्या, त्यारें रामचंबजी तो क्षणवार सुधि चुप रह्या. पड़ी तेमणे धनुफ्नो टंकार कर्यो, के तुरत जूग सुग्रीवनी विद्या नाशी गश्. पनी रामें ते साहसगतिने तरबोड्यो के, बुच्चा, परस्त्री साथे विलास करवानी तुं श्वा करे ने ? एम कही रामें तेने एकज बाणथी मारी नाख्यो. पडी रामें तेने पण तेनी गादीपर बेसाड्यो.
हवे विराध पण लश्कर लश्ने सीताने शोधवा माटे त्यां श्राव्यो; जामंडल पण विद्याधरोना लश्कर सहित ते काममाटे त्यां श्राव्यो, अहीं सुग्रीवें पण जांबुवत् हनूमान्, तथा नील आदिक पोताना सामंतोने वोलाव्या. पठी विद्याधरोनी ते सेना पण त्यां आवते बते सुग्रीवें रामने कडं के, आपनी आज्ञा होय तो था हनूमान् सीतानी खबर माटे लंकामां जाय. पठी रामें अनुज्ञापूर्वक एंधाण दाखल पोतानी वीटी तेने श्रापवाथी, ते पण पवननी पेठे आकाशमा लंकातरफ दोड्यो. त्यां उद्यानमां जश् जुवे , तो रामनुं नाम जपती सीताने तेणें वृक्ष तले बेठेती जोश. पड़ी तेणें वृदनी डालिउँमा पाइने सीताना खोलामा ते वींटी नाखी, ते जोश सीता पण अत्यंत आनंद पामी. तेथी त्रिजटाए रावणने जर कडं के, आटलो वखत तो सीता दिलगिरिमां हती, पण आज तो आनंदमां ने. त्यारें रावणे मंदोदरीने जश्ने कयु के, सीता हवे मारामां अनुरक्त थर होय तेम लागे , माटे तेणीने जर तुं समजाव ? त्यारे ते पण सीतापासे जश् मिष्टवचनो बोलवा लागी के, रावण पण महापराक्रमी , अने तुं पण रूप अने लावण्यनो नंडार , माटे हवे तुं तेने परण्य ? तेम हुं श्रने बीजी तेनी सघली स्त्रियो तारी दासीरूप थश्ने रहीशुं. त्यारें सीताए कडं के, अरे मुष्ट ! कुट्टणी ! तारा पतिनी पेठे ता