________________
वितीयप्रकाश.
२७ सुतो. हवे एटलामां तो नगरनो राजा पुत्ररहित मृत्यु पाम्यो, त्यारे मंत्रिए पांच दिव्योने राजा वास्ते नगरमा फरतां कर्या, पण त्यां को राज्यने लायक माणस तेउए जोयो नहीं. पली बहार जमतां तेउए चंपानीचे सुतेला मूलदेवने राज्योचित जोयो. त्यारें घोडे हेपारव कों, हाथीए गर्जना करी, कलशें अभिषेक कर्यो, चामर त्रिजावा लाग्यां, तथा बत्र खुब्बु थयु. पली हाथीए तेने पोताना स्कंधपर चडाव्यो, अने लोको पण पोतानो खामि मलवाथी जयजय शब्द करवा लाग्या, पडी तेणे वाजां वागते ते नगरमा प्रवेश कर्यो. पड़ी ते हाथी परथी उतरीने मेहेलमां सिंहासनपर बेगे, त्यारे सामंतोए तेनो राज्याभिषेक कयों. ते वखते श्राकाशमा रही देवोयें कडं के, देवनी कृपाथी आ कलावान् विक्रमराज नामें राजा थयो . अने जे आनी थाज्ञा मानशे नहीं, ते ने अमो मारी नाखशुं. ते वचनथी सघj प्रधानमंडल डरीने तेने वश थयु. पड़ी एवी रीतें विषयसुखने जोगवतां थकां, तेणें उजायनीना राजासाचे व्यवहार करीने तेनी प्रीति मेलवी.
हवे ते वखते देवदत्ता पण मूलदेवनी तेवी विडंबनाने जोश्ने अचलने श्रादेपथी कड़वा लागी के, उष्ट, आजथी तारे मारे घेरावतुं नहीं, एम कही तेने तेणीए घरमांथी कहाडी मेव्यो,थने पोते राजापासे गश्. अने कह्यु के, ते दिवसतुं वरदान हुं आजे तमारीपासे मार बु; त्यारे राजाए पण कडं के, तारी श्वाप्रमाणे तुं मागी ले ? त्यारे तेणीय कयुके, मारे को मूलदेव शिवाय जरतार नही, तथा अचलने मारे घेर श्रावतो अटकाववो? राजायें कडं के, तेमज करीश. पण आनो हेतु शु? त्यारे देवदत्तायें इशारत करवाथी माधवी दासीयें सघ वृत्तांत राजाने कही संचलाव्यु. तेथी राजायें क्रोधायमान थश्ने, ते अचलने बोलावी श्रादे. पथी कडं के, अरे पुष्ट!!! तें तारा धनना मदथी मारी नगरीनां श्रा बन्ने रत्नोने पत्थरनी पेठे रगदोख्यां ? माटे तारा आ अपराधमाटे हुँ तने मोतनी सजा करीश; पण पड़ी देवदत्तायें तेने गेडाव्यो. पडी राजायें कयु के, जो तुं मूलदेवने शोधी लावीश, तोज तने मुक्त करीश. पड़ी ते अचल राजाने नमीने मूलदेवने शोधवा चाट्यो. हवे मूलदेव पण पोतानी हलकाश्थी डरीने लबाचा उपाडी पारसकुलमां गयो.