________________
वितीयप्रकाश.
२६३ दत्त पण खेद पामीने पोतानां घर तरफ पाडो फर्यो, एटलामांते सामंतोयें तेने पकडीने बांध्यो तथा पेहेलाना राजाने गादीपर बेसाड्यो. ते राजायें वैर वालवानी बुद्धिथी तेने कुंजिपाकमां नाख्यो. तथा त्यां ते मृत्यु पाम्यो. ___एवी रीते कालिकाचार्यनी पेठे सत्यव्रतने बुद्धिमानें तजवू नहीं. एवी रीतें कालिकाचार्यनी कथा कही.
हवे वसुराजानी कथा कहे . चेदी नामना देशमां शुक्तिमती नामें नगरी बे; ते नगरीमा अनिचंड नामें राजा हतो. तेने सत्य बोलनारो तथा महाबुद्धिमान् युधिष्ठिर जेवो वसु नामें पुत्र हतो. दीरकदंब नामना गुरुनी पासे, पर्वतक, नारद, तथा था वसु नामें राजकुमार ए त्रणे शिष्यो जणता हता. ते एक दहाडो रात्रि मेहेलनी उपर सुता हता, एटलामां आकाशमा जता बेचारण मुनिर्ड परस्पर कड़वा लाग्या के, श्रा शिष्योमांथी एक खर्गे जशे, अने बीजा बे नरके जशे; श्रा वचन दीरकदंबें सांजल्यु. तेथी ते खेद पामवा लाग्यो के, अरे !! हुं तेमनो अध्यापक बतां ते नरकें जशे ? पनी तेउनी नरक स्वर्गनी परीक्षामाटे, तेणें तेत्रणेने एक वखतें पोतानी पासे बोलाव्या; तथा तेउने पीगना त्रण कुकडा आपीने कडं के, ज्यां कोई न देखे, त्यां श्रा कुकडाने तमारे मारवा. हवे तेउँमाथी नारदें नगरनी बहार ते कुकडाने लइ जर विचायु के, आने गुरुयें कोश न देखे तेम मारवावें कडं जे; माटे श्रहीं हुं श्रने ते मने, वनी खेचरो, लोकपालो तथा ज्ञानी पण देखी रह्या बे; माटे गुरुनो थनिप्राय आने न मारवानो बे. वली गुरु हमेशां दयालु , माटे अमारी बुधिनी परीक्षामाटे तेमणे श्राम कर्यु , एम विचारि तेने मार्याविनाज गुरुपासे ते श्राव्यो, अने न मारवार्नु कारण पण तेमने तेणें जणाव्यु. त्यारे गुरुयें जाण्यु के, श्रा वर्गगामी बे, एम विचारि गुरुये तेने स्नेदयी आलिंगन कर्यु. पडी वसु अने पर्वते पण श्रावीने कयु के, कोश न देखे तेम अमोयें आमने मार्या . त्यारे गुरुये गुस्से थर कह्यु के, अरे पापियो !पे. हेलां तो तमोयें तेने जोया, वली खेचरादिकें पण जोया माटे तमोये तेने केवी रीतें हण्या? पड़ी तेणें विचार्यु के, श्रा बन्नेने जणावq फोकट बे. वली मारो प्रिय पुत्र, तथा पुत्रयी अधिक एवो था वसुकुमार पण ज्यारे