________________
२२३
वितीयप्रकाश. नी नगरीमां, धारण करेल ने नवो धर्म जेणे एवो पद्मरथ नामें राजा हतो; ते नावयति थश्ने वासुपूज्य जगवान् पासे दीक्षा सेवा माटे चंपा नगरीयें जतो हतो, ते वखते था बन्ने देवोए तेने रस्तामा जोयो. पडी ते येतेनी परीक्षानी श्वाथी, तेने अन्नपाणी आपवा मांड्यां; ते वखते ते राजा नूख्यो तथा तरस्यो हतो, तोपण तेणे ते लीधां नहीं; कारण के, धीर पुरुषो पोताना सत्व (धैर्यवासत्यथी) चलायमान थता नथी. वली ते देवोए रस्तामां करवत सरखा कांटा भने कांकरा विखेरीने तेनां कोमल चरणकमलोने पण फुःख आप्यु. एवी रीतना मार्गमां पण, पगमांथी रुधिर वहेतां बता पण. ते रुवाला मार्गमा जेम तेम चालवा लाग्यो. वली तेईये तेने दोनाववामाटे गायन, नाच श्रादिक कर्यु तेपण गोत्रीउपर दिव्य अस्त्रनी पेठे निरर्थक गयु. ते सिद्धपुत्रनुं रूप लेश, तेने कदेवा लाग्या के, हे महाजागी! हजु तारं आयुष्य मोटुंबे; माटे तारी श्या प्रमाणे तुं जोग जोगव्य ? श्रा यौवनावस्थामा तप करवू लायक नहीं, वली कयो उद्योगी माणस मध्यरात्रिना कार्यने प्रजातमां करे? वली तारी युवावस्था ज्यारे चाली जाय, त्यारे वृद्धावस्थामा तुं तप करजे ? त्यारे राजायें कह्यु के, कदाच मारु बहु आयुष्य हशे, तो बहु पुण्य थशे, कारण के कमलिनीनुं नाव पण जलना प्रमाण प्रमाणे वृद्धि पामे . वली इंजियोना विकारवाला योवनमांज जे तप करवू, ते तप , कारणके, नयंकर हथियारवाला रणमा जे शूरा थq तेज शूरापणुं जे. एवी रीते तेने अचलित जाणीने ते देवो तेनी प्रशंसा करीने जमदग्नि नामें उत्कृष्टा तापसपासे परीक्षामाटे गया. त्यां तेउये तेने वडनी पेठे विस्तारवादी जटावालो, तथा राफडाउँथी न. राए गएलापगवालो जोयो. हवे ते देवो तेनी दाढीमां मालो करीने, कपटथी चकलानां जोडांनुं रूप करी तेमां रह्या. पनी एक दिवसे चकलो चकलीने कद्देवा लाग्यो के, मारे हिमवंत पर्वतपर जवू , त्यारे चकलीये कह्यु के, तुं पालो अहीं श्राव नहीं, तेथी तने नहीं जवा देचं, त्यारे चकलें कडं के, जो हुँ पाडो न आवं, तो मने गोहत्यानुं पाप, त्यारे चकलीए कह्यं के, हे प्रिय ! जो तुं था झषिना पापना सोगंद खा, तो हुँ तने रजा आपुं, ते वचन सांजलीने जमदग्नि तापसे क्रोधातुर थश, बन्ने पक्षीउने बन्ने हाथमां पकड्यां; अने कहेवा लाग्यो के, सूर्यमां जेम अंध