________________
योगशास्त्र. द्वितीयप्रकाशः प्रारभ्यते.
गोडी पार्श्वप्रत्ये नमस्कार था. गृहिधर्म एटले श्रावकधर्म, अने ते सम्यक्त्व बे, मूल ज़ेनुं एवां बार व्रतो सहित बे. सम्यक्त्वमूलानि पंचापुव्रतानि गुणास्त्रयः ॥ शिक्षापदानि चत्वारि व्रतानि गृहमेधिनां ॥ १ ॥
१०२
अर्थः- सम्यक्त्व बे मूल जेनुं, एवां पांच अणुव्रतो, त्रण गुणो, तथा चार शिक्षावतो मली श्रावकनां बार व्रतो बे.
टीका:- श्रहिंसादिक पांच अणुव्रतो जाणवां, तथा दिग्नतादिक त्रण गुणव्रतो जाणवां, तथा सामायिक यादिक चार शिक्षावतो जाणवां, ते चार शिक्षातो अमुक दिवसें करवानां बे, अने गुणवतो प्रायः करीने जावजीवसुधि पालवानां बे. एवी रीतें सम्यक्त्व बे मूल जेनुं एवां श्राastri ते बार तो बे.
हवे तेंर्जमांथी सम्यक्त्वनुं स्वरूप कहे बे. 'या देवे देवताबुद्धिर्गुरौ च गुरुतामतिः ॥ धर्मे च धर्मधीः सम्यक्त्वमिदमुच्यते ॥ २ ॥
अर्थः- देवमां देवबुद्धि, गुरुमां गुरुपणानी बुद्धि, तथा धर्ममां शुद्ध एवी धर्मनी बुद्धि तेनुं नाम सम्यक्त्व कड़ेवाय.
टीका:- जेनुं लक्षण आगल कहेवामां आवशे एवा, देव, गुरु तथा धर्ममां श्रज्ञानाने संशय रहित, जे निर्मल श्रद्धा, एटले या अमुकज देव, गुरु तथा धर्म मारे मानवा लायक बे, एवी रुचि ते " सम्यक्त्व" कदेवाय. वली जिनेश्वरें कहेला तत्वोमां जे रुचि ते पण सम्यक्त्व क - वाय. हवे ते सम्यक्त्व यति, छाने श्रावको बन्नेने साधारण तरिके कहेतुं बे, तोपण श्रावकोने, देव, गुरु धर्ममां, अनुक्रमें पूज्यपणुं, उपासकपणं, तथा अनुष्ठानप, कदेलुं बे, अने तेथी तेने ते लक्षणवालुं सम्यक्त्व कहेतुं बे. हीं शंका करे वे के, ज्यारे जिनेश्वरनां कलां तत्वोमां थती रुचिने सम्यक्त्वकयुं, त्यारे तेमां देव, गुरु तथा धर्मनो अंतर्भाव शी रीतें थाय छे ? तो तेने वास्ते कहे बे. देव ने गुरु जीवतत्वमां श्रावी