________________
(૧૪૭) गाहावई नो खलु ते वयणं आढामि नो खलु ते वयणं परिजाणामि, जो तुम मम अट्ठाए असणं वा ४ वत्थं ४ पाणाह-वा ४ सणारम्भ समुद्दिस्त कीय पामिचं अच्छिज्जं अणिसट्टे अभिहडं आहट्ट चेएसि आवसहं वा समुस्सिणासि, से विरओ आउसो गाहावई ? एयस्स अकरणयाए (सू० २०२) * સામાયિક ઉચ્ચલે તે સાધુ સર્વ સાવદ્ય અનુષ્ઠાન છોડવાથી મંદિર (મેરૂ) પર્વત ચડવા સમાન પ્રતિજ્ઞા કલેક ભિક્ષાથી જીવન ગુજારનાર સાધુ–ભિક્ષા લેવા કે બીજા કાર્ય માટે પરાક્રમ (વિહાર) કરે, અથવા ધ્યાનમાં લીન થઈને ઉભો રહે, અથવા ભણવું ભણવવું, અથવા સાંભળવું કે સંભળા- વિવું છે ત્યારે બેસે, તથા કઈ જગ્યાએ માર્ગમાં થાકતાં આડે પડે (સુઈ રહે) પ્ર. આ બધું કઈ જગ્યાએ કરે? તે બતાવે છે– મશાણ. એટલે જ્યાં મુડદાં દાટે બાળે તે સ્થાન, (જેનું બીજું નામ પિતૃવન) છે, તેમાં સુવાનું સંભવે નહિ, માટે યથાશ્ય જ્યાં ઘટે, તે લેવું, તે વિચારતાં ગચ્છ વાસીઓને તે મશાણ વિગેરે સ્થાન ક૫તાં નથી, કારણ કે તેના સ્થાનમાં રહી પ્રમાદ થતાં વ્યંતર વિગેરેને ઉપદ્રવ થાય છે, તથા જિનકલ્પી મુનિ થવાની સત્વ ભાવનાને ભાવનાર સ્થવિર કપી મુનિને પણ મસાણમાં નિવાસ કરવાની
