________________
(૧૦૬) વનાર અને પિતાનું કાર્ય કરવા છતાં પણ, તે સુલટ ચિત્તને વિકાર (કેઈ વખત) કરે છે. તે જ પ્રમાણે મરણ સમય આવે છતે, સ્થિર મનવાળો હોય તો પણ, કોઈ વખત સંજોગોને આધારે તેને ભાવ બગડી પણ જાય; તેથી કહે છે કે-જે મરણ કાળે અનેક દુખ આવે તે પણ મેહ પામતું નથી. તેમજ મુનિ સંસારને પરિગામી અથવા કર્મને, અથવા પિતે લીધેલા મહાવ્રતના ભારને પર્યત થાયી (છેવટ સુધી પહોંચનારે વિજયી) છે.
વળી, જુદા જુદા પરિષહ ઉપગે વડે હણાય છતાં, કંટાળો ન ખાતાં ઉંચેથી પડીને અથવા ગાદ્ધ પ્રાપ્ત (આપઘાત) અથવા બીજી કોઈ પણ રીતે આપઘાત ન કરે.
અથવા હણાતાં પણ બાહ્ય અત્યંતર તપ તથા પરિ ઘઉં ઉપસર્ગો વડે ઘર્ય રાખી પાટીયા માફ સ્થિર રહે; પશુ, મરવાના ભયથી દીનતા ન લાવે. તે જ પ્રમાણે કાળે પરવશતા પમાડે ( છણું શરીર તા) બાર વરસની સંલેખના વડે આત્માને દુર્બળ કરી પહાડની ગુફા વિગેરેમાં જગ્યા નિરવદ્ય ઈને પાદપપગમન ઈગિન મરણ અધવા ભક્ત પિરિશ એ ત્રણમાંથી કઈ પણ અવરથાવાળું આ કરીને મરણની અવરઘા સુધી અયુને હાથ થય; અને શરીરથી જીવ જુદા પડે ત્યા સુધી હિરત રાખે. આજ ખરી રીતે મૃયુને સમય છે. રાઘવા, શરીરને. ભેદ છે. આજ જીવને
