________________
ઉદ્યાનમાં રાસ સમારંભ
૨૭
અમર ગંગાને આભથી ઉતારીએ રે લોલ, અમરવેલીની છાંય બધે છાઈએ રે લોલ, સખી ! આને આજ મારે આગણે રે લોલ, સખી ' આને આજ મારે આંગણે રે લોલ.
મૃદંગ અને સારંગીના સૂરનો મેળાપ હતા, ઝીલનારી સર્વકુશળ | હતી. કેઈ આગળ પાછળ થઈ જાય કે તાલ તેડી આડી અવળી થઈ જાય એવી નહોતી અને ગવરાવનારની છટા અજબ હતી, આકર્ષક હતી અભુત હતી. નાબત અને શરણાઈ, સાથે સૂર પૂરતી હતી અને આખો ઉદ્યાન મંડપ એક રસ થઈ ગયા હતા. રાસડે, જેમ જેમ જામત ગો તેમ તેમ સૂરના આરહ ઉચ્ચ થતા ગયા, હાથની તાળીઓ અને પગના થડકારા વધતા ગયા. અને સાથે ઢેલક અને નાબતનો દેકારો મતે ગયે. પચીશીમાં મહાલતી સરખી યુવતીઓની આગેવાની અત્યારે દેવી યશોભદાના હાથમાં આવી હતી. ઝાઝસ્ના ઝમકાર, મૃદ ગના ઠેકા અને તાળીના અવાજ વધતા ચાલ્યા, ગતિમાં વધારો થતો ચાલ્યા અને રાસ જામતો જામતો પરાકાષ્ટાએ પહોંચી ગયો. વસ તનું રાજ્ય હતુ, ઉદ્યાનને મઘમઘાટ તે, હૃદયનો ઉલ્લાસ હતો અને જુવાનીની મસ્તી હતી, એટલે પછી એમાં વસતરાજ જામે અને પુષ્પધન્વા એનાપૂરબહારમાં અનેક રૂપે અદસ્યપણે આકમણ કરી જાય એમાં નવાઈ જેવુ નહેતુ દેવી યશોભદ્રા વચ્ચે ઊભી રહી ગવરાવે, નગરવાસી યુવતીએ એવીજ છટાથી રાસને ઝીલે અને તાળી દઈ ફેરફુદડી ફરતી જાય, ત્યારે સ્વના દિવ્ય રાસના સુખડી અહીં ઊતરતા દેખાય એ આ અમર કસવ જામતે ગયે અને જમાવટ સાથે યુવતીઓના ઉત્સાહમાં વધારો થવો ગયો.
આની અસર મહારાજા પુડરીક પર ઘણું અજબ પ્રકારની થઈ. એ પોતાના નાના ભાઈની પત્ની દેવી યશોભદ્રાને આજે ઘાસ
