________________
રાજા પુડરિકને પશ્ચાત્તાપ
૨૧૫
છેવટે મહેલ છોડતી વખતે એણે મહારાણું યશોધરાને કહ્યું કે, મહારાજા એક બે દિવસ ખૂબ રડશે, એને બને તેટલું રડવા દેજે. એને દિલાસો આપી રડતા અટકાવશે તો એ ગાંડા થઇ જશે. કદાચ એ ન રહે અને વાતે વળગે તે કંડરીકની વાત કાઢી એને રડાવજે, એની સામે બેસી તમે રડ, એ રડતાં અટકે નહિ એ વાત ધ્યાનમાં રાખજે. મનમાં ડચૂરો ભરાઈ રહેશે તે એની રંધામણ થશે અને તે ઇચછવા યોગ્ય નથી. બાકી યશોભદ્રાનું નામ દેતા નહિ, એના સંબંધને ઉલેખ કરતા નહિ, એની વાત યાદ કરીને કોઈ જાતનાં મેણાટણ મારતાં નહિ. માત્ર એ પૂછે કે યાદ કરે તો એટલું જ કહેશે કે એની તપાસ કરવા માટે ચારે તરફ માણસ અને ડેસ્વારે મેકલ્યા છે અને એને પિયર પૂછપરછ કરવા ખાસ મુદ્દામ કાસદ મોકલ્યો છે.આ વાતમાં જરા પણ ગફલતી ન થાય તેવી પાકી ભલામણું કરીને મહાઅમાત્ય પિતાને મંદિરે ગયા.
મહારાજાના ખેદનો પાર રક્વો નહિ. પિતાનો ભાઈ જેવો ભાઈ ચાલ્યો ગયો, તેનું નિમિત કારણ તે બની ગયા એ વાત પર એનો જીવ ખૂબ ગભરાયે, એ મુક્તકંઠે ખૂબ રડયા. સાંજને વખતે એને દેવી થશેભદ્રા યાદ આવી. હવે એના ઉપર જે વિષયવાસના હતી તેને બદલે પોતાને મન એ જાણે જીવતી પૂજ્ય આરાધ્ય દેવી હોય એવો ભાવ થયો, પવિત્ર સતીના આખા જીવનની સુગંધ એની ઉપર અસર કરવા લાગી, એને સંયમ, એને વિવેક, એની સભ્યતા અને એનું શું થયું હશે અને એ ક્યાં ગઈ હશે એની એને ચિંતા થઈ, પણ હવે એના સંબંધમાં પોતે કાંઈક બોલે તે રાણી એને અવળો અર્થ કરે એ ચિંતાથી એના નામને ઉચ્ચાર સરખો પણ ન કર્યો, કે એની તપાસનું પરિણામ શું આવ્યું તે સંબંધી પૂછગાછ પણ મ કરી. મહાઅમાત્ય ચોગ્ય કરી લેશે એવી તેને ખાત્રી હતી,
બીજે દિવસે મહાઅમાત્ય બુદ્ધિધન મહારાજા પાસે આવ્યા નહિ.
"તા અને
સબંધમાં તે હશે એની એ
અર્થ કર
