________________
રાજા પુરિકને પશ્ચાત્તાપ
૨૧૩
પીધું અને હાણ્યા માણ્યા એ વાતા એની અંતર ચક્ષુ સામે ખડી થઇ, એને એ પેાતાની ઢાખી મદ્ય અણુતા હતા એ વા એના મનમાં આવી ગઈ, પેાતાને પુત્ર ન થાય તે તે રાજ્યના ઉત્તરાધિકારી હતા એ વાત પણ એને સાંભરી, એની નસમાં અને પેાતાની નસમાં એકજ માતાપિતાનું લેાહી વહેતુ હતુ. એ એના વિચારપ માં આવ્યું. એ તે' ખરેખર હૃદયથી રડવા લાગ્યા, એની એક આંખમાં શ્રાવણુ અને બીજીમાં ભાદરવા જોઇ, એના પશ્ચાતાપ આપ્યા છે એમ મહાઅમાત્યને લાગ્યુ..
મહાઅવાગ્યે જોયુ કે અત્યારે હવે વધારે વાત કરવાથી રાજ કાંઇ ઊંધુંચત્તું કરી એસશે. રાજા અદરખાનેથી સાવિષ્ટ હોવા છત જુવાનીના જુસ્સામાં અને ખદ સાબતથી ખેાટે રવાડે ચઢી ગયા તા. વાત વધારે છેડવામાં હાલ તુરત માંઈ માલ નથી, વખત વખતનું કામ કરશે અને ાજા પેાતાની અસલ મર્યાદામાંં આવી જશે એમ લાગતા એણે તુરંત માણુસેને યોાભદ્રાની શેષ કરવા મેલ્યા. પેાતે મહારાણીને મળ્યા. મહારાજને જાળવવા અને એને માટે ચિંતા ન -હરવી તેમજ કેાઈ વાતના મેથ્યુાં ઋણુાં ન કરવાની ઊચિત સૂચના ૠાપી. વાત દરમ્યાન એને પ્રિયંવદા દાસીની આખી હકીકત રાણીએ જણાવી દીધી. ટ્રક તપાસ કરી મહાઅમાત્યે એને નેકરીમાંથી કાઢી મૂકી અને રાયચહેલમાં બનેલ વાતના જો એક અક્ષર ખેાવશે કેવાતા ફેલાવશે તે એને રાજ્યમાં રહેવું ભારે થઇ પડશે એટલી સખત તાકીદ આપી રાજમહેલમાંથી અને રાણીની નાકરીમાંથી તેને દૂર કરી દીધી.
આ સર્વ વ્યવસ્થા કરતાં લગભગ કલાક થઇ ગયા. એટલામાં મુદ્દામ માલુસે પાકા સમાચાર લાવ્યા । દેવી યશેાભદ્રા રાત્રીના ત્રીન પહેરે તદ્દન એકલા ચાલી નીકળ્યા છે. એણે દાસીને વેશ લીધે હતેા અને દેવી યોદ્રા માટે દવા લેવા જવાને બહાને એ મહેલમાંથી
