________________
મ્ય મૂર્તિ કીર્તિમતી
૨૦૫
સાધ્વીના અગ્રપદે સ્થપાયેલા હવા અને પ્રવર્તિની સ્થાનને ખૂબ દીપાવી રહ્યા હતા. પિતે તેમની પાસે વધારે જવાની ઈચ્છા બતાવી એટલે અનુપમા ભાભીએ કહ્યું કે તે તે હાલ ઘરમાં લગ્ન કાર્યને અંગે વારંવાર આવી શકશે નહિ, પણ ઘરમાં દાસી હતી તેને ભલામણ કરી દીધી કે જ્યારે યશોભદ્રાને શ્રી કીર્તિમતી પાસે જવાની ઈચ્છા થાય ત્યારે તેની સાથે દાસીએ જવું. શ્રાવસ્તી નગરી મેટી હતી અને વસતીસ્થાન જરા દૂર હતું. ત્યાં જવા માટે સુખપાળની ગોઠવણ કરવા ભાભીએ સૂચન કર્યું, પણ યશોભદાએ તે માટે ના કહી. એને ચાલીને જવામાં જરા પણ હીણપ લાગે તેમ નહોતું, પણ દાસીના સથવારાની જરૂર તેણે સ્વીકારી લીધી. છતાં અનુપમાએ કહ્યું કે બની શકશે ત્યારે પિતે જરૂર વસતીગૃહે સાથે આવશે, કારણ કે તેને પણ મહત્તરિકાના પ્રત્યેક શબ્દ પર મુગ્ધતા થતી હતી અને પોતે એમના શ્રાવસ્તીના વસવાટનો લાભ લેવા જરૂર માગતી હતી. તેને વળી જણાવ્યું પણ ખરું કે પોતાના કુટુંબમાં લગ્ન કાર્યથી પરવાર્યા પછી પોતે. વધારે વખત લાભ લેશે અને બનતા સુધી મહત્તરિકાનું ચાતુર્માસ - પણ શ્રાવસ્તીમાં થવા સંભવ હોઈ, ચાતુર્માસમાં ખૂબ મજા આવશે
આ રીતે કેઈવાર દાસી સાથે અને કોઈવાર ભાભી અનુપમા. સાથે યશભદ્રા ઉપાશ્રયે જવા લાગી. પ્રથમ દિવસે જ સ સારની અસારતા, ઇંદ્રિયની વિકળતા, સંયમની મૂહત્તા આદિ વિષયો પર વાતો નીકળી અને આ વાત તરફ યશોભદ્રાને રાગ થયો અને એમાં ! પોતાની માનસિક વ્યથાને રસ્તો દેખાય.
કીતિમતીએ જોયું કે થશોભદ્રા નવું પાત્ર છે, એના પર ઘાટ . વઠી શકાય તેવું છે એટલે પછી તો એમણે પણ સ સારના આખા સ્વરૂપનું તેની પાસે નિરૂપણ કરવા માંડયું. એને સંસારની અસ્થિરતા, સગપણની અસ્થિરતા, શરીરની અસ્થિરતા આદિ વાતો એવા સ્પષ્ટ આકારમાં એક પછી એક મૂકવા માંડી કે યશોભદ્રાને તો જાણે નવું ,
વઠી શકાયઆ નિરૂપણ કરવા મા
આદિવાત એવા પર
