________________
ધનાવહ શેઠની કૌટુંબિક ખાનદાની
૧ ૪૫
ચિત્ર વદ પાંચમને રોજ સાથ સાવથી નગરે પહો. સર્વ સારાવાળાઓ પિતા પોતાને સ્થાને ગયા શેઠના નેકર ચાકરે પોતપોતાનાં ઘર ભેગાં થઈ ગયાં, ચેકીયાતો એમને ઉતારે ઊતર્યા, નેકર ચાને ચાર મસની રજા મળે તેને બદલે આ વખતે છ માસની રજા મળી. અને વધારામાં શેઠને ઘેર લેવાના લગ્ન માણવા મળશે એ વાતના આન દમાં તે પડી ગયા અને ભેટ સેનાદ સરપાવની આશા રાખવા લાગ્યા. શ્રાવસ્તી નગરીએ પહોંચતાં સાથ વિખાઈ ગયે, ગાંડ બેલ સર્વ યથાસ્થાને બંધાઈ ગયો અને ઘેર આવી સર્વ આનંદ લહેર અનુ ભવવા લાગ્યો
યશોભદ્રાને ધનાવહ શેઠને ઘેર ઉતારે આપવામાં આવ્યા. શેઠના પત્ની દેવી યશોદા પણ ભદ્રિક સુખી જીવ હતા. એની પાસે ત્રણ મોટા છોકરાની વહુએ પણ રૂપાળી હાશીલી અને આનંદી હતી. સર્વથી નાના છોકરાના લગ્ન આ સાલના વૈશાખ માસમાં લેવાની ગોઠવણ થઈ ગઈ હતી. આવા ભર્યાભાદર્યા ઘરમાં યશોભદ્રાને ઉતારે મળે, પણ એતો સાવથી નગરી આવી ત્યારથી ત્યાગમૂર્તિ બની ગઈ. એના મનમા વિલાસ નહિ, એની આખમા વિકાર નહિ, એના ચહેરામાં જેસ નહિ, એનાં કપડાંમાં ઉદ્ધતાઈ નહિ. એક સાદુ સફેદ કપડું ઉપર રાખે, મર્યાદા જળવાય તે વેશ પહેરે અને આંજણ, તાંબૂલ, સિંદૂર કે એવી કઈ વસ્તુની લપછપ વગર એક સ્થાને રહી ચિંતવન કર્યા કરે. એના સ્વભાવમાં અતડાઈ નહાતી, અકસ્માત ઓચિંતી આવી પડેલી આફતે એને અકાળ ગંભીર બનાવી દીધી હતી. ભદ્રક શેઠાણને તો એ વાતમાં જરા તોછડાપણું લાગ્યું, પણ મેટા એકરાની વહુ આ વાતનું હાર્દ સમજી શકતી હતી. એણે એ વાતનો ખુલાસે બાઈજી પાસે કર્યો ત્યારે શેઠાણીને પણ યશોભદ્રા ઉપર રાગ ઊપજો.
યશોભદ્રાને વિશેષ પરિચય પોતાના ઘરના માણસને શેઠ સાહેબે ન કરાવ્યું, માત્ર એ ખાનદાન બાઈ છે, વખાની મારી આવી ચઢી છે
