________________
પ્રારંભિક વક્તવ્ય છે, તથા પરંપરાગત માન્યતાઓમાં મંત્રશક્તિનો મહિમા મુક્ત કંઠે ગવાય છે. આ પરથી સુજ્ઞજને એટલું તે સમજો જ કે મંત્રપાસના એ કઈ ભેજાબાજને તુકકો નથી, મંત્રારાધના એ ટાઢા પહેરની ગપ નથી, અથવા મંત્રસાધના એ અજ્ઞાન અને વહેમમાંથી ઉત્પન્ન થયેલી એક પ્રકારની ઘેલછા નથી, પરંતુ મહાપુરુષો દ્વારા નિર્માચેલું–પ્રતિષ્ઠિત થયેલું એક સુંદર સાધન છે કે જે આપત્તિઓના નિવારણમાં સહાયભૂત થાય છે, સુખની સંપ્રાપ્તિમાં અનેરે ભાગ ભજવે છે અને ઈષ્ટદેવ કે પરમતત્વને સાક્ષાત્કાર કરવાને માર્ગ મેકેળ કરી આપે છે.
વર્તમાનકાળે જડવાદનું જોર જામ્યું છે અને અધ્યાત્મવાદની સ્પષ્ટ અવગણના થવા લાગી છે. કેટલાક તે પૂર્વ મહર્ષિ પ્રણીત મંત્ર-યંત્ર-તંત્રને હંબગ કહેવાની હદે પણ પહોંચ્યા છે, એટલું જ નહિ પણ તેની જાહેર નિંદા કરવા લાગ્યા છે. વધારે અફસોસની વાત તે એ છે કે જેમને. સમાજની શિષ્ટ વ્યક્તિઓ કહી શકાય તેમાંને મોટે ભાગ ભૌતિક વિજ્ઞાનની સિદ્ધિઓથી અંજાઈ જઈને અધ્યાત્મવાદને. નીચા પાટલે બેસાડવા લાગે છે અને એ રીતે મંત્ર, માંત્રિક તથા મંત્રસાહિત્યને એક પ્રકારની નફરતની દષ્ટિએ જેવા. લાગે છે. એટલે અમને લાગે છે કે અધ્યાત્મવાદની પુનઃ પ્રતિષ્ઠા કરવી હોય, તેમજ મંત્રને પ્રભાવ જનમનમાં અંક્તિ. કર હેય તે મંત્રવિષયક પ્રમાણભૂત સાહિત્ય બહાર પાડવું જોઈએ અને તેમાં જે શક્તિ-સામર્થ્ય રહેલાં છે,
