________________
વિધિની પ્રધાનતા
૧૨૭ જેટલાં પણ કમેક અધ્યાત્મ અથવા માનસિક શક્તિ સાથે સંબંધ ધરાવે છે, તે બધાની સરલતા માટે શ્રદ્ધા અને વિશ્વાસ અનિવાર્ય છે. હદયમાં અવિશ્વાસ રાખીને તેનું આચરણ કરવાને કંઈ જ અર્થ નથી.
આપણા સમાજમાં કેટલાક એવા સજ્જને પણ મળે છે કે જેઓ મંત્રમાં તે શ્રદ્ધા-વિશ્વાસ ધરાવતા હોય, પણું તેનાં વિધિ-વિધાને પ્રત્યે નાક મચકોડતા હાય! તેઓ કહે છે કે “આમ બેસે, આમ હાથ રાખે, આમ પગ રાખે, આવી માળા ફેરવે, આવાં સમિધ લાવે, આ બધું શું?” તાત્પર્ય કે અમે તેનાથી કંટાળી જઈએ છીએ. અમને તેની યથાર્થતા કે કાર્યસાધકતામાં વિશ્વાસ નથી.
આ વચને સાંભળતાં અમને તે ઘણે બે થાય છે અને હસવું પણ આવે છે. આપણે યંત્રની વરાળશક્તિ પર વિશ્વાસ કરીએ પણ કેલસા, પાણી ઉપર નહિ. વળી એ પણ માનવા ન ચાહીએ કે યંત્રની અમુક કળ અમુક વાર દબાવવી કે ફેરવવી જોઈએ અને ઈચ્છા એવી રાખીએ કે વરાળશક્તિ ધાર્યું કામ આપે, તે એ કદી બની શકે ખરું?
જેમ યંત્રો દ્વારા વિદ્યુત પેદા કરી શકાય છે, તેમ સાધક મંત્રજપ દ્વારા એક વિશિષ્ટ શબ્દશકિત ઉત્પન્ન કરી શકે છે અને એ શબ્દશક્તિનું આકાશમાં અમુક પ્રકારે કંપન થાય છે. આવશ્યકતા એ છે કે આ કંપની ઈચ્છાનુલ જ ઉત્પન્ન થાય અને ઈષ્ટ પ્રકારે અન્ય તમને પણ કંપિત કરે.
