________________
કવિજીનાં કથારને
૩૫
દેહનું પોષણ
રાજગૃહ નગરમાં ધન્ના સાર્થવાહ નામે એક ધનાઢયા વેપારી રહેતો હતો. ભદ્રા એની પત્ની હતી. એ જેવી રૂપવતી હતી, એવી જ ગુણિયલ હતી. પણ, કર્મ સંગે, હજી એને ખોળે ખાલી હતો પાડેશીઓનાં ઘરોમાં નાનાં -નાનાં બાળકને ખેલતાં-કૂદતાં અને હસતાં–કિલ્લોલ કરતાં જોઈને એનું હૈયું પુત્રની લાલસાથી બેચેન બની જતું.
કાળને કરવું તે મોટી ઉંમરે ભદ્રાનો મેળ ભર્યો ભ થઈ ગયે એને દીકરે અવતર્યો. ઘરમાં આનંદ આનંદ પ્રવર્તી રહ્યો. પિતાના આ એકના એક દીકરા ઉપર માબાપને અપાર હેત હતું. પુત્રનું નામ રાખ્યું, દેવદત્ત.
- સાર્થવાહને એક સર્વાંગસુંદર અને વિશ્વાસપાત્ર નેકર હિતે. એનું નામ પંથક. બાળકને રમાડવાની કળામાં એ ખૂબ કુશળ હતો.
એક દિવસ ભદ્રાએ પુત્રને નવરાવી, સુંદર વસ્ત્રો અને ઘરેણાં પહેરાવીને પંથકના હાથમાં આપ્યું. પંથક બાળકને તેડીને આમ તેમ ફરતો ફરતે રાજમાર્ગ ઉપર પહોંચી ગ. જોયું તે, ત્યાં ઘણાં છોકરા-છોકરીઓ રમી રહ્યાં હતાં. બાળકને એક બાજુ બેસારીને એ પિતે બાળક સાથે રમવામાં મશગૂલ બની ગયા.
એ વખતે રાજગૃહ નગરમાં વિજય નામના ચારને ભય છવાયેલો હતો એ ઘણે જ ઘાતકી અને લુચ્ચે હતો. અનવા કાળ તે એ વખતે એ રખડતો-ફરતે રાજમાર્ગ
તે એક એ
