________________
કવિજીનાં કથારને
ઉપ
૨૯
મોક્ષનું સુખ કેવું?
એક દિવસ એક રાજા દૂર દેશાવરથી આવેલા એક નવા ઘેડા પર બેસીને વનવિહારની મોજ માણવા જંગલમાં ગયો, અને જોતજોતામાં દૂર નીકળી ગયો. એના સિનિક બહુ પાછળ રહી ગયા અને રાજા સાવ એકલે પડી ગયે!
ઉનાળાનો વખત હતો, તડકે આકરો હતો અને હવા આગ વરસાવતી હતી. ઘેડે દોડાવતાં દોડાવતાં રાજા છેવટે થાકીને લેથ થઈ ગયે. તરસને લીધે જીવ કંઠે આવી ગયે. પણ એ ભયંકર જંગલમાં દૂર દૂર સુધી ક્યાંય પાણી નજરે પડયું નહીં રાજાના બેચેન પ્રાણ પાણીના એક એક ટીપા માટે તરફડતા હતા. છેવટે એક ઘટાદાર વૃક્ષની છાયામાં એણે ઘોડાને ઊભે રાખે, અને આરામ કરવા જે ઘડા ઉપરથી નીચે ઊતર્યો કે એ મૂછ ખાઈને જમીન પર ઢળી પડ્યો અને બેશુદ્ધ થઈ ગયા.
એક ભીલ જુવાન શિકારની શોધમાં ફરતે ફરતો ત્યાં આવી પહોંચ્યા. એણે જોયું કે એક મુસાફર બેહોશ થઈને ત્યાં પડ્યો છે, અને એની પાસે જ એક સુંદર તેજસ્વી ઘોડે ખડે છે.
ભીલ જુવાન નજીક ગયે. એ સમજી ગયો કે, આ મુસાફર જરૂર ગરમીથી ગભરાઈ ગયા છે. એણે પોતાની પાસેનું પાણું રાજાના મેં ઉપર છાટ્યું. રાજામાં કંઈક ચેતના આવી રાજાએ પાછું જોયું તો મેં ઉપર હાથ લગાવીને પાણી પાવાનો ઈશારો કર્યો. તરસને લીધે એનાથી
