________________
વિજીનાં થારતા
માટે ક્યાંક અંધારું ન છવાઈ જાય. અને એણે દીપકનુ તેલ ખલાસ થાય તે પહેલાં જ ફરી એમાં તેલ પૂરી દીધુ
૩૩
રાજાનું ધ્યાન લખાતુ ગયુ. રાજાજી દાસીની સ્વામીભક્તિ ઉપર ખુશ હતા કે એ આજે સાચી ભક્તિ કરી રહી છે, મારી ધ્યાનન્યાતને બુઝાઈ જવા દેવા નથી ચાહતી. ધન્ય છે એની સ્વામીભક્તિને !
રાત વીતતી ગઈ, દ્વીપક પ્રકાશતા રહ્યો. દીપક જરાક ઝાંખા થવા લાગતા કે દાસી હાથમા તેલપાત્ર સાથે તૈયાર જ રહેતી, અને દીપકમાં તેલ પૂરી દેતી આ રીતે આખી રાત તેલ ઉમેરાતુ રહ્યુ અને દીપક જલતે રહ્યો.
રાજાજીની આતર ચેતના જાગી ઊઠી. આત્મભાવના અખંડ મંગલદીપ જળહળતા રહ્યો. રાજા ધ્યાનમાં વધુ લીન મનીને ઉચ્ચતર ભાવશ્રેણીએ ચઢતા ગયા જ્ઞાનચેતનાના દિવ્ય પ્રકાશ એમના અતરમાં ઝગમગી ઊઠયો.
જાણે બેય તરફ સોંકલ્પની સ્પર્ધા મડાઈ હતી . દાસીએ અગાસા ખાતાં ખાતા પણ બહારના દીપકને એલવાવા ન દીધા. રાજાજીનું સુકેામળ શરીર ઊભા ઊભા અડ થઈ ગયું હતુ, રામ રામમાં વેદના થતી હતી, છતાં એમના ધ્યાનના એકતારા અતૂટ રહ્યો એકવાર અંતરમાં દ્વીપક પ્રગટથો, એ પછી એલવાયા જ નહીં !
સવાર થયું. સૂર્યનાં સાનલવર્ણી કિરણે! ધરતીને અજવાળી રહ્યા. હવે દાસીએ તા દીપકને એલવી નાખ્યા, પણ રાજાના અંતરમાં જે દીપક એકવાર પ્રકાશી ઊઠયો હતા એ કેવી રીતે એલવાઈ જાય? એ તે પ્રકાશતા જ રહ્યો
