________________
કવિજીનાં કથારને
એક દિવસ એ હતાશા-નિરાશ થઈને, લમણે હાથ દઈને એક ઝાડની નીચે એક પથ્થર પર બેઠે હતો. એને ચહેરે સાવ ઉદાસ હતો. એટલામાં એ જ વનમાં સાધના કરતા એક ચગી અને સિદ્ધનાં એને અચાનક દર્શન થયાં.
એણે એ ગી–સિદ્ધપુરુષને કહ્યું : “ઘણું વર્ષની કામના આજે સફળ થઈ. મને ખાતરી છે કે આપના જેવા સિદ્ધપુરુષનાં દર્શન ક્યારેય એળે નહીં જાય. આજે હું કૃતકૃત્ય બની ગયા અને મારું જીવન ધન્ય બની ગયું
યોગિરાજે દરિદ્ર બ્રાહ્મણની દુર્દશા જોઈને કરુણાભાવે પૂછ્યું: “છેવટે તારે જોઈએ છે શુ ?”
દરિદ્ર બ્રાહ્મણે કહ્યું “મંત્ર, ફક્ત ધનપ્રાપ્તિને મંત્ર! બીજું કંઈ નહીં”
ગીએ દયાળુ ભાવે ધનના અભિલાષી દરિદ્ર બ્રાહ્મણને કહ્યું : “લે, આ ઈદ્રને મંત્ર છે. ઈદ્ર દેવતાઓને રાજા છે આ મંત્રથી એ પ્રસન્ન થશે અને તું જે માગીશ એ તને આપણે પણ સાંભળ, આ મંત્રનો જાપ હિમાલયની કઈ એકાત ગુફામાં જઈને કરવાનો છે.”
બ્રાહ્મણ તો હરખાતે હરખાતે તરત જ હિમાલય તરફ ચાલતો થયો. ત્યાં પહોંચીને એણે પિતાની સાધના શરૂ કરી દીધી
સાધના કરતાં કરતાં બાર વર્ષ વીતી ગયાં. એક દિવસ ઈ પ્રગટ થઈને એને પૂછયું : “સૌમ્ય! તારે શું જોઈએ છે? . શું મેળવવા માટે તે મારી ઉપાસના કરી છે?”
બહુ લાંબા વખતની સાધનાને લીધે બ્રાહ્મણ સાવ કમજેર અને શક્તિહીન થઈ ગયો હતો. ઇંદ્ર મહારાજ આવ્યા ત્યારે એણે બેઠા થવાનો પ્રયત્ન કર્યો, પણ શરીરની અશ
