________________
કવિછનાં કથારને
પહેલો સાથી, પછી સ્વર્ગ
જીવનની છેલ્લી મહાયાત્રાનો સમય હતો ધર્મરાજ યુધિષ્ઠિર , હિમાલયમાં ઘૂમી રહ્યા હતા. દ્રૌપદી અને ચારે પાડ તે હિમાળામાં ગળી ગયા હતાં. ધર્મરાજની સાથે એમનો એકમાત્ર સાથી હતે એક કૂતરો એ ધરતી ઉપરથી એમની સાથે સાથે ચાલતો આવ્યા હતે.
મહારાજા યુધિષ્ઠિર અને કૂતરે બન્ને હિમાલયનાં ગગનચુંબી શિખરો તરફ આગળ વધી રહ્યા હતા. એકાએક ઇંદ્ર મેકલેલે માતલિ સારથિ રથ લઈને ત્યાં હાજર થ.
માતલિએ હાથ જોડીને વિનતિ કરી: “મહારાજ ! દેવરાજ ઈન્દ્ર આપને જલદી સ્વર્ગમાં બોલાવે છે કૃપા કરી રથમાં બેસી જાઓ.”
સાથીદાર ! ચાલે સ્વર્ગમાં જઈએ. પહેલા તું રથ ઉપર ચઢ–પહેલે હક્ક તારો છે” યુધિષ્ઠિરે કૂતરાને સંબોધીને કહ્યું
ધર્મરાજ ! આ શું કરો છો? કૂતરાને અહીં જ મૂકી દો કૂતરે સ્વર્ગમાં ન જઈ શકે” માતલિએ ખુલાસો કરતાં કહ્યું
અરે, આ પણ ઈશ્વરને જ પુત્ર છે. તમને ખબર છે, આશા અને પ્રેમના બંધનથી બંધાઈને એ કેટલે દૂરથી અમારી સાથે સાથે ચાલતો આવ્યો છે? ભલા, એને અહીં અડધે રસ્તે એકલે કેમ મૂકી શકાય?”
