________________
કવિજીનાં કથારને નિમિત્ત બનાવી દીધા અને એમના નિમિત્તે તેં તારા આમાનું પતન નોતર્ય! બીજું કંઈ નહીં, ફક્ત આ જ લાગણીથી મારાં નેત્રો આંસુભીનાં ગઈ ગયાં!”મહાશ્રમણની મહાક સુણાનું ઝરણું ઊભરાઈ ગયું.
સંગમના અહંકારની ગ્રંથીઓ ઉપર જાણે મટે ફટકે પડ્યો. એ શરમાઈ ગયે, પરાજિત જે થઈ ગયે, મહાશ્રમણનાં કરુણાભીનાં નયનની મૂક ભાષા ઉકેલી રો: “ધન્ય ક્ષમાશ્રમણ, ધન્ય! દેવતાઓના બળ અને અહંકારને આજે આપની મહાકરુણાએ પરાજય કર્યો. દેવરાજ ઈદ્રની લાખ-લાખ પ્રશસ્તિઓ પણ એ કરુણાનું વર્ણન નહી કરી શકે ”
અને સંગમ મહાપ્રભુની ચરણરજ લઈને વિદાય થશે.
મહાવીરની એ મહાકરૂણા અમર બની ગઈ! [ “શ્રી અમર ભારતી, એપ્રીલમે, ૧૯૬૭]
સાચું ધન
ભગવાન બુદ્ધ એક વૃક્ષની નીચે ધ્યાનમાં બેઠા હતા. એકાએક જોરજોરથી રડવા–ચીસ પાડવાને અવાજ કાને પડ્યો ભગવાને આંખે ઉઘાડી જોયું તે એક માણસ પાગલની જેમ બૂમ પાડતે એમની તરફ દેડયો આવતો હતે એ પાસે આવ્યું. ભગવાને પૂછયું : “ભદ્ર! આટલે બધે બેચેન કેમ છે?”
