________________
૧૫૬
વિજીનાં કથારને
અમરફળ
સંત રંગદાસ બાળક હતા, ત્યારની વાત છે. એક દિવસ એમના પિતાજીએ એમને થોડાક પસા આપીને બજારમાંથી કેટલાંક ફળ લઈ આવવા મોકલ્યા. બાળકે રસ્તામાં જોયુ કે કેટલાક ચીંથરેહાલ લેકે ભૂખને લીધે તરફડી રહ્યા છે
એમનું આવું દુખ જોઈને બાળકનું મન પીગળી ગયું. એણે પિતાએ આપેલા પૈસા એ ગરીબ, ભૂખ્યા લેકને વહેંચી દીધા ગરીબોએ પૈસાથી ત્યાં ને ત્યાં જ કંઈક ખાવાની વસ્તુ ખરીદી અને એ ખાઈને ખૂબ રાજી થયા બધાના શરીર, મન અને નેત્રે પુલકિત થઈ ગયાં.
બાળક ખૂબ ખુશ થયા. એને આનંદ મનમાં સમાતે -ન હતો. એ ખાલી હાથે ઘેર પાછો આવ્યો
પિતાએ પૂછયું, “બેટા, ફળ નથી લા ?”
બાળકે જવાબ આપે “પિતાજી, આપને માટે અમરફળ લાવ્યો છું”
વારુ, એ ક્યા છે, કેવું છે?” પિતાએ નવાઈ પામીને પૂછ્યું.
“પિતાજી, કેટલાક મારા જેવા જ માણસને ભૂખે મરતા જોઈને મારું મન પીગળી ગયું. મેં એ બધા પૈસા એમને વહેંચી દીધા એમની ભૂખ શાંત થઈ ગઈ; તેઓ ખુબ રાજી થયા આપણે ફળ ખાધા હોત, તો થોડીક વાર માટે જ આપણું મેં ગળ્યાં થાત, પરંતુ એ ગરીબોને
