________________
કવિછનાં કથારને
૧૧૫
પ૯
સંતોષી નામદેવ
એક વાર નામદેવને ક્યાકથી રસોઈ માટે સીધું મળ્યું. જોકે આ સીધું એમને ઘણા દિવસે મળ્યું હતું અને એમને ભૂખ બહુ લાગી હતી, છતાં નામદેવને જે મળ્યું એમાં જ સંતેષ હતો. રસોઈ માટે જે વસ્તુ મળી એનાથી નામદેવે ચાર–છ જેટલીઓ બનાવી પછી એમને વિચાર આવ્યો ? જે સજજને મને સીધું આપ્યું છે, એમણે થોડુંક ઘી પણ આપ્યું છે. એને ઉપગ મારે કરી લેવો જોઈએ. સાથે સાથે નામદેવના મનમાં એક બીજે પવિત્ર વિચાર પણ ઘળાવા લાગે કે આ શુભ ઘડીએ કઈક અતિથિ આવી ચડે તો કેવું સારું ! એને પહેલાં જમાડીને પછી હું જમુ !
નામદેવ જેવા ઝૂંપડીમાં ઘી લેવા ગયા, એવામાં જ એક કૂતરો ત્યાં આવીને બધી રેલીઓ ઉપાડીને નાસી ગયે!
નામદેવે એ કૂતાને આ રીતે શટલીઓ લઈ જતે જોયો, પરંતુ નવાઈની વાત છે કે, એ જોઈને એમને ન જરાય કાંધ આ કે ન જરાય દુ ખ થયું. જોકે તેઓ ઘણ દિવસના ભૂખ્યા હતા અને એમને પિતાને જ રોટલી. એની ઘણી જરૂર હતી, પણ એમણે મનના ઊંડાણમાં ઊતરીને વિચાર્યું કે આ કૂતરો કૂતરો નથી; આ કૂતરો તો ભગવાનનું જ રૂપ છે! નામદેવની નજરે એ કૂતરે ન હતે એમની દષ્ટિમા તો દરેક આત્મા પરમાત્મા સ્વરૂપ જ હતો
અને તેઓ ઘીનું પાત્ર લઈને એ કૂતરાની પાછળ દોડવા લાગ્યા. કૂતરે આગળ ભાગી રહ્યો છે, નામદેવ
