________________
નમો પદથી શાન્તિ, તુષ્ટિ અને પુષ્ટિ.
૨૦૧ નમસ્કારભાવ કેળવવા માટે મંત્ર જગરિ ઢંતા છે.
જેઓ ભાવથી એ મંત્રનું નિત્ય સમરણ કરે છે, તેઓની અપાત્રતા નાશ પામે છે, પાત્રતા વિકસે છે, કર્મને સંબંધ ઘટે છે, ધર્મને સંબંધ વધે છે, સ્વાર્થવૃત્તિ ઘટે છે, પરાર્થવૃત્તિ વધે છે, ચિત્તની સંકુચિતતા નાશ પામે છે, વિશાળતા વધે છે, તેમ જ પરિણામે કર્મક્ષય થાય છે અને પરંપરાએ મેક્ષ મળે છે.
“નમે પદથી શાન્તિ, તુષ્ટિ અને પુષ્ટિ.
વિષયના રાગથી થતી અશાતિ “નમો પદના જાપથી ટળે છે.
નમો પદના જાપ વડે ક્ષુદ્ર વિષયોના રાગના સ્થાને પરમ પરમેષિઓ પ્રત્યે રાગભાવ જાગે છે.
પરમેષ્ટિઓ પ્રત્યે ભક્તિરાગ તે વિષયના રાગથી ઉત્પન્ન થતી અશાન્તિને ટાળે છે અને શાતિને પમાડે છે. * ભેજન વડે ભૂખ ભાંગવાની સાથે જ જેમ શરીરમાં આરેગ્ય અને બળને અનુભવ થાય છે, તેમ “નમે” પદના રટણથી વિષયાભિલાષ ટળવાની સાથે જ આત્માને તુષ્ટિ-પુષ્ટિ મળે છે.
નમે” પદમાં ભક્તિ, વૈરાગ્ય અને જ્ઞાન–ત્રણેય સાથે રહેલાં છે. ભક્તિ એટલે પ્રેમ, વૈરાગ્ય એટલે વિષાથી વિમુખતા અને જ્ઞાન એટલે સ્વરૂપને બેધ. સ્વરૂપના બોધથી બળ મળે છે, જે પુષ્ટના સ્થાને છે. ભક્તિથી પ્રેમ જાગે છે, જે તુષ્ટિના સ્થાને છે અને વિરાગ્યથી વિષયવિમુખતા થાય છે, જે શાન્તિસ્વરૂપ છે.
