________________
૧૬૬
અનુપ્રેક્ષા સિદ્ધ થવું અર્થાત્ પૂર્ણ થવું એ અંતિમ ધ્યેય છે. એ દિયેયને અને આદર્શને સિદ્ધ કરવા માટે હદયમાં શ્રી પંચપરમેષ્ટિનું ધ્યાન આવશ્યક છે. ( શ્રી નમસ્કારમંત્રના સ્મરણ વડે એ ધ્યાનને કાયમી બનાવી શકાય છે.
બીમારીના ભયથી જેમ મિષ્ટાન્નાદિને કે ત્યાગ કરે છે, તેમ જ્યારે દુર્ગતિને ભય લાગે છે ત્યારે પાપવ્યાપારે પણ અટકી જાય છે.
બીમારીમાં ભોજન કરવાથી બીમારી આવે જ એ નિયમ નહિ, પણ પાપ ચાલુ રાખવાથી દુર્ગતિ તો થાય જ એ નક્કી.
અહંભાવપૂર્વકની સ્વાર્થસાધના જીવને નીચે લઈ જાય છે. નમસ્કારભાવપૂર્વકની પરમાર્થની સાધના જીવને ઊંચે લઈ જાય છે.
નમસ્કારભાવ વડે અહંભાવને અળગો કરી શકાય છે.
નમસ્કારભાવમાં સાધ્ય, સાધન અને સાધના એ ત્રણેયની શુદ્ધિ રહેલી છે.
“જે સરિતામાં “નને એ સાધન છે, “gિ એ સાધ્ય છે અને તા” – તમચતા એ સાધના છે. પ્રથમ સાધ્યને તાકવું તે નામો પદથી થાય છે. અને સાધ્યને પામવું તે ‘તા પદથી થાય છે.
