________________
પાપનાશક અને મંગલાપાક મ`ત્ર.
૧૨૩
કષાયભાવ માટે ભાગે જીવસૃષ્ટિ પ્રત્યે અને વિષયભાવ મુખ્યતઃ નિજીવ સૃષ્ટિ પ્રત્યે હાય છે. જ્ઞાનભાવથી સચરાચર વિશ્વના જ્ઞાતા-દૃષ્ટા એવા પરમાત્માને નમસ્કાર આપણી જ્ઞાનચેતનાને જગાડી આપે છે. એટલે જ્યાં સુધી સપૂર્ણ જ્ઞાનચેતના આવિર્ભાવ ન પામે, ત્યાં સુધી માત્ર સમતારૂપ—જ્ઞાન સરાવરમાં ઝીલતા એવા પરમેષ્ઠિને વારવાર આદરપૂર્વક નમન આવશ્યક છે.
એ નમન જ્ઞાનચેતનામાં પરિણમનરૂપ બનીને, જેને નમવામાં આવે છે તે પરમેષ્ટિપદની પ્રાપ્તિ કરાવે છે. પરમાત્માનું સન્માન પરમાત્મપદ આપનારું હેાવાથી તેનાથી માટુ કેાઈ શુભ કંમ નથી.
જે કર્મનું ફળ અંકમ એવુ' પરમપદ અપાવે, તે જ કસ શ્રેણ કમ છે એમ જાણનારા મહાપુરુષા પરમેષ્ઠિ નમસ્કારને પરમ કર્તવ્ય સમજે છે.
પરમેષ્ઠિ નમસ્કાર પ્રથમ અભિમાનરૂપી પાપના નાશ કરે છે અને પછી નમ્રતાનુણુરૂપી પરમમંગલને આપે છે. એ બંનેના પરિણામે અર્થાત્ અહંકારના નાશથી અને નમ્રતા ગુણના લાભથી જીવ પેાતે શિવસ્વરૂપ ખની જાય છે,
અહંકારના નાશથી ' કષાય ” ના નાશ અને નમ્રતાના લાભથી સર્વશ્રેષ્ઠ વિષય ’ ( ધર્મ મંગલ ) ના લાભ થાય છે, તેથી તુચ્છ વિષયેા પ્રત્યેની આસક્તિ છૂટી જાય છે.
<
