________________
-
-
-
-
આદ્રકુમાર ચારિત્ર ધર્મ અંગીકાર કર્યો હતો, તેના ફળથી રાજકુળમાં ઉત્પન્ન થયા અને અભયકુમાર જેવા ચારિત્ર સંપન આર્ય સાથે મૈત્રી બંધાઈ અને સુયોગ પ્રાપ્ત થતાં જાતિસ્મરણ જ્ઞાન ઉપવું. આ પ્રમાણે શુભ અને અશુભ કર્મ કેવી રીતે પિતપોતાના કવિપાક પ્રાણીને આપે છે, તે વિચારવા માટે સુંદર દષ્ટાંત પુરૂં પાડે છે ” - પૂર્વ જન્મના દર્શને આદ્રકુમારની ઈચ્છા પલટાણી. આદેશ પ્રતિ રવાના થવાને તેમને વિચાર થાય તે માટે તેમણે પિતા પાસે પરવાનગી માગી. એકના એક પુત્રને નજરથી દૂર કરવાનું રાજાને ન ગમ્યું તેમણે નકાર ભણી. કુમાર મૂંઝાયો. ગમે તે ઉપાય આર્યાવર્તની આત્મરંગી ભૂમિ તરફ રવાના થવાને માર્ગ શોધવા લાગે. પિતાએ નીમેલા સુભટોની છાયામાં સમય વ્યતીત કરતો શાકમાર ઘોડેસવારીને બહાને નિત્ય બહાર ફરવા જવા લાગ્યો. એક દિવસ લાગ જોઈને તે છટકી ગયો. તૈયાર કરાવેલા વહાણમાં બેસી, સફર કરતા કરતા આર્યભૂમિને કિનારે પગ મૂકો. આ ભૂમિ પર પગ મૂકતાં જ તેમનું હૈયું ભક્તિ ને વૈરાગ્યથી ઉભરાવા લાગ્યું. પિતાના હાથે જ મુનિવેશ પહેરવા તૈયાર થયા. તેવામાં આકાશવાણી થઈ હે કુમાર ! હાલ દીક્ષા લઈશ નહિ. તારે સંસારનાં સુખ ભોગવવાના બાકી છે. આકાશવાણીને ન ગણકારતાં દીક્ષાધેલા આદું- . કુમારે જાતે મુનિને વેશ પહેરી લીધે. • * સંયમ અને તપે સ્થિત આર્વમુનિ વિહરતા વિહરતા એકદા વસંતપુર ગામે આવ્યા. ત્યાના એક મદિરમાં ધ્યાનસ્થ રહ્યા. તે મંદિરમા ડીવારે શ્રીમતી નામે એક કન્યા આવી. સાથે સખીઓનું ટોળું. તેઓ દર્શન કરીને મંડપમાં ફરવા લાગી. ત્યાં ધ્યાનમગ્ન મુનિ દેખાયા. સહુને આત્મા તેમને નમે; ન નમવામા રહી એક શ્રીમતી. સુનિને જોતાં જ તેની આંખો સ્થિર બની. મુનિમાં તે બીજા જ ભાવ અવલોકવા લાગી. તેના અંતરમાં રાગનું ઝરણું પ્રગટયુ, તે ઝરણામાં
