________________
વિશ્વોદ્ધારક શ્રી મહાવીર ધર્મમાં કાંઈ ખાસ ફેર નથી. જે ધર્મના આશ્રયે સાધુઓ આત્માને સાથે તે જ રીતે સાવ સાધી શકે. પછી આવે શ્રાવક અને શ્રાવિકા; તેમને માટે ધર્મના બ ધનો છે જ સમ્યકત્વ મૂલ બારવ્રતના પાલનથી શ્રાવકધર્મનું પાલન થાય. આ વ્રતના પાલન વડે માગનુસારીના પાત્રીસ ગુણોનું પાલન કરવું પડે. તે પાલન કરનાર જ સમ્યફ ત્વમૂલ બારવ્રતનું પાલન કરવા સમર્થ થાય.
માર્ગાનુસારીના પાત્રીસ ગુણે-માર્ગનુસારી એટલે સાચા માર્ગને અનુસરવા યોજાયેલ નિયમો. આ માર્ગને અનુસરતો માનવી સંસારમાં રહેવાની સાથે પોતાના આત્માનું હિત પણ કરી શકે.
(૧) ન્યાય સંપન્નવિભવ, એટલે કે સાચા વીતરાગ ધર્મને અનુસરતે જીવ ગમે તે સંગમા, ગમે તેટલા ઓછાથી ચલાવે, પણું ન્યાયના માર્ગે મળેલું જ લે.
(ર) શિષ્ટાચાર, માર્ગે મળતા કે આંગણે આવતા શત્રુ-મિત્ર પ્રત્યે એગ્ય આચારપૂર્વક વર્તે.
(૩) સરખા ધર્માચરણવાળા સાથે વિવાહ સંબંધ બાંધવો. જે વિજાતિય પ્રજા સાથે ધર્મસંબંધ ચોજાય, તો જાતે દહાડે સંસ્કારની સુરક્ષિતને શંકાભરી બને.
(૪) પાપથી ડરવું; એટલે અનીતિના બધા રસ્તા છોડી દેવા. જે કાથી આત્માનો સાહજિક પ્રકાશ રોધાય તે અપક ન કરવાં.
(૫) દેશાચાર પ્રમાણે વર્તવું; જે દેશમાં રહેતા હોઈએ તે દેશના આચારને જીવનની બાહ્ય ક્રિયાઓમાં સ્થાન આપવું.
(૬) કેઈના અવર્ણવાદ બોલવા નહિએકબીજાની ગેરહાજરીમાં એકબીજાની સામે સાચું ખોટું ન બેસવું. જેનાથી સંસારી- આમ ખટપટ વધે તેવી રીતનો વર્તાવ બંધ કરો.
