________________
૨૪
વિશ્વો દ્વારટ શ્રી મહાવીર
વતી હેમ ત જાતુ ખેઠી. હેમંત અને શિશિરની æંગ ચીરતી ઠંડીમાં ખુલ્લા શરીરે અને ઉઘાડા પગે, સમતાસાગર પ્રભુ મહાવીર રાજગૃહીના પ્રદેશેામાંજ વિચર્યાં. એàતેર વર્ષ પૂરા થઇ, તેમને બહેતિરયું વધુ ખેઠું હતું છતાં લેશ પણ પરિશ્રમ દૈ કટાળાને પૌલિક ભાવ તેમના પ્રકાશમય મનેાભાવને ન આવરી શકતા
આ અરસામાં અવ્યકત, મડિલ, મૌ પુત્ર અને અપિક નામે ગુણધરે મુક્તિપદને પામ્યા,
શિતકાલ ઊતરતાં ભગવાન મહાવીરે ભગી દેશની રાજધાની મધ્યમા—અપાપા તરફ વિહાર આદર્યું. તે ચેમાસુ બેસતાં પહેલાં ત્યાં પહેોંચી ગયા, મધ્યમા—અપાપાને રાન્ન હસ્તિપાળ હતા.
ચરમ તીથ પતિનું છેલ્લું ચામાસુઃ—કેવળી જીવનનુ છેલ્લુ એટલે ત્રોસમું અને છાસ્યાવસ્થાનાં ખાર ગણીએ તેા ખેતાળીસમુ ચામાસું પરચ પ્રભુ મહાવીર હરિતપાલ રાજાની રજ્જુગ સભામાં રહ્યા.
ગૌતમસ્વામીને દૂર મેાકલ્યાઃ—બેતાળીસમા ચામાસાને ત્રણસવાત્રણ માસ વ્યતીત થયા પેાતાના નિર્વાણુ સમય નજીક જાણીને પ્રભુ શ્રી મહાવીરે, ગૌતમને મારી ઉપર અત્યંત રાગ છે, માટે મારાથી દૂર રહેશે તેાજ તેને ધ્રુવળજ્ઞાન થશે..' એમ વિચારીને શ્રી ગૌતમને નજીકના દેષ્ઠ ગામમા દેવશર્મા નામે બ્રાહ્મણુને પ્રતિમાધ કરવા જવાની આજ્ઞા કમાવી,
१ महुरा च सूरसेणा, पावा भंगीय मास पुरिवट्टा ! '
"
પ્રજ્ઞાપના સૂત્ર ૧-૫
२
" स्वामिनं समवसृतं ज्ञात्वा पापापुरी पतिः । इस्तिपालः समागत्य नत्वा च
*
समुपाविशत् ॥ (૧૦–૧૩–૩) ત્રિ, શ, પુ. ચ.
