________________
૨૨૬
વિશ્વોદ્ધારક શ્રી મહાવીર
-
--
-
--
-
-
-
-
કે, “મિષ્ટાન્ન આરોગ્યાને મને ઘણે સમય થયો છે, માટે પ્રથમ તેજ પતાવું અને પછી આ ઉપહાસ કરનારાઓને શિક્ષા કરૂં. આવું ચિંતવી તે મહેલમાં ગયે. ત્યાં તેણે પ્રભાતના પારેવાની જેમ, મનગમતાં મિષ્ટાન્ન આરોગ્ય અને રજની ટાણે વિષયભોગને અંગે જાગરણ કર્યું. તે રાત્રી જાગરણથી અને અતિ આહારના અપચાથી તેને વમન (ઊલટી થઈ. અને શરીરે વ્યાધિ ઉત્પન્ન ચયો. તૃષાને દાહ પડે. મંત્રી વિગેરેની ચિકિત્સાથી તે સાજો ન થયો અને અતિ દુખથી પીડાવા લાગ્યું. તે પળે તેણે ચિતવ્યું કે, હું આજની રાતે બચી જાઉં, તો ઉમતા પ્રભાતે જ બધા રાજ્યઅધિકારીઓને મતની સજા ફરમાવું' આ રીતે કુણલેસ્યા અને મહારૌદ્રધ્યાનમાં ગળાડૂબ તે કુંડરીક રાજા તે જ રાત્રે મરણ પામ્યો અને નરકે ગયે.”
તેથી હે સભાજનો! તપસ્વીઓને કુશપણું કે પૃષ્ટપણ કઇ પ્રમાણ નથી. શુભ ધ્યાનજ પરમ પુરૂષાર્થના કારણભૂત છે.” દષ્ટાનમય દેશના સાંભળી કુબેરે સમક્તિ પ્રાપ્ત કર્યું ને ગૌતમસ્વામીને વંદન કરી, તે સ્વસ્થાન પ્રતિ વળે,
પંદરસે તાપસેડ–રાતને સમય અષ્ટાપદ પર્વત પર ગાળી, ઉષાની કસુંબી આભા પ્રગટતા જ ગૌતમ મહામુનિ પર્વત ઉપરથી નીચે ઊતરવા લાગ્યા
ગણધર શ્રી ગૌતમ જે સમયે રવિકિરણના અવલંબન વડે અષ્ટાપદ પર્વત ચઢતા હતા તે સમયે અષ્ટાપદને મેક્ષને હેતુ સાભળી, તે પર ચઢવા આવેલા કેડાન્ય, દત્ત અને સેવાળ વિગેરે પંદરસે તાપસાએ તેમને જોયા હતા. તે તાપસેમના પચિસે તપાવીઓ ચતુર્થ તપ અને આર્કિદાદિકનું પારણું કરતાં પહેલી મેખલા સુધી પહેચી શકયા હતા. બીજા પંચસે છઠ તપ અને તે ઉપર સફાક દનું પારણું કરતાં ગિરિની બીજી મેખલા સુધી જઈ શકયા
