________________
૧૮૦
વિશ્વોદ્ધાર શ્રી મહાવીર
પણ અધિકાર જમાવીને ન બેઠો હાવ. પહિંસાને ઉદ્દગાતા પણ
જ હઈ શકે, કે જેના અત્માની સોળે કળાઓ પ્રગટી ચૂકી હોય. સંપૂર્ણ આત્મદર્શન વિનાને અહિંસાને બેધ, જનસમાજને અનેક રીતે અવળે ભાગે દરવનારો થાય છે.
અહિંસાના વ્રત પાલનથી પાધ્યાત્મિક શાંતિ ખીલે અને જીવન માર્ગમાં ઉચ્ચ પ્રકારની સરળતા મળે, અહિંસાને અવગણનાર છવ, પોતાના હાથે પોતાને જ વાત કરનાર ગણાય. એહિક ઉપભેગની ખાતર, અન્ય જીવનો ઘાત કરનાર માનવે વિચાર કરવું જોઈએ કે જે રીતે હું મારા શરીરમાં છું, તે રીતે બીજાઓ પોતાના શરીરમાં છે, મને જેમ આરૂં, શરીર પ્રિય છે, તેમ બીજાને પિતાનું શરીર પ્રિય હાય, મારે તેમના પર એ ક અધિકાર ગણાય કે હું તેમને મારા અંગત સ્વાર્થની ખાતર હાનિ પહોંચાડી શકું ? અને હાનિ , પહોંચાડું તે પણ શરીરને માટે? કે જે એક દિવસ માટીમાં માટીરૂપે મળી જવાનું છે. મારે એવા નાશવંશ શરીરની પાછળ ઘેલા થવું નજ:જોઈએ.”
સંસારમાં રહેતાં તમારાથી ડગે ને પગલે જાયે-અજાણ્યે હિંસા થાય, પણ તેમાં જેટલી યતનાપૂર્વક ડગલાં ભરશે, તેટલું તમારા જ ભલા માટે છે. યતનાપુર્વક વર્તવાથી સાચી દષ્ટિ પ્રાપ્યા. કરી શકશે અને ક્રિતાહિતને વિચાર કરતા થશે. - હિંસાને નડેડ જ આત્મરને ઊભું રહે છે. જેમ અંહસા વ્યાપક બને, તેમ જીવમાત્રમાં તમે તમને જ જોતા થશે અને કલ્યાણના માર્ગે તમારું જીવન-ઝરણ વળશે. ' ગંગાજળના મધુર શિતલ સિકર જેવાં જ્ઞાનજળનાં બિન્દુઓથી
એકન અંતર ઉજળા થયાં. તપસ્થ અનેક જીવોને જીવનની સાચી -દિશા સૂઝી. ખંડ જ્યોતે જળતા અડોલ અને એક દષ્ટ રત્નદીપની
-
