________________
વહેતાં જીવન તેજ
૧૭૫
-
-
-
થાનમાંથી બહાર આવતાં મહાશકછ પોતાની પત્ની રેવતીને - + સબોધીને બોલ્યા, “તારાં પાપી કૃત્યેાએ માઝા મૂકી છે, આજથી
સાતમા દિવસે ઝાડાના રોગથી તું મરણને પામીશ અને તારી ગતિ, તારાં નીચ કો મુજબ નીચેના પ્રદેશ (નરક) માં જ જશે.'
મહાશ્રાવકની ભાવિવાણી સાંભળી રેવતી ઘેર ગઈ. સાતમે દિવસે તેનું મોત થયું અને તે નર ગઈ.
શ્રી મહાવીર એ સમયે રાજગૃહમાં હતા. મહાશતકના ક્રોધનું સૂક્ષ્મ દર્શન તેમને થયું. તેમને શાંત કરવા પ્રભુએ ગૌતમસ્વામીને પૌષધશાળામાં મોકલ્યા :
ગૌતમસ્વામી મહાશતકજી પાસે ગયા. મહાશતકજીએ ગણુધર મહારાજને વંદના કરી. મૂળ મુદ્દા પર આવતાં ગૌતમસ્વામી બાલ્યા, “મહાશતદજી તમે શ્રાવકે છે, અને સાચાં પણ અપ્રતિકર વચન ઉચ્ચારવાં તે શ્રાવકધર્મને ચોગ્ય નથી. તમે રેવતીને જે વચને કહ્યા તે સાચાં હતાં, પણ તે અનિષ્ટ-અપ્રીતિકર હેવાથી અંટિત હતાં; માટે તેની આલોચના તમે કરે. ,
ગણધર મહારાજના વચનને અંગીકાર કરી મહાશતરુજીએ આલેયણ લીધી તે શેષ જીવન પવિત્ર માગે ગાળ્યું. '
મહાશિતકજી પ્રભુ મહાવીરના આઠમાં શ્રાવક. • • -
ચોમાસુ પુરૂં થતાં, મહાવીરે રાજગૃહથી પશ્ચિમ તરફ વિહાર આરંભ્યો ને કયંગલા ગામે ગયા ત્યાં સ્કન્ધ કાત્યાયનને પ્રતિબંધ -પમાડયો.
સ્કન્ધક તાપસ કર્યગલાના તે રહેવાસી, વેદશાસ્ત્રોમાં પારંગત હતા. એકદા હાવીર સ્વામીના શિષ્ય પિંગલ નામના મુનિએ પૂછયું છે, "હે ધક! લોક સાન્ત છે કે અંનત ' જીવ સાન્ત છે ?'
