________________
૧૧૮
વિશ્વોદ્ધારક શ્રી મહાવીર ઓહ! ભાઈ તમારા દીક્ષા લે છે અને તેમના વિયોગની કલ્પનાએ તમે દુઃખ અનુભવ છે ! પણ દીક્ષાના શુભ કાર્ય માં. આટલો બધે વિલંબ છે, કે જેથી એકી સાથે બત્રીસ સ્ત્રીઓનો ત્યાગ ન કરી શકાય?” ધવકુમાર ટેણ રૂપે બેલ્યા.
બાલવું સહેલું છે સ્વામીનાથ પણ કરવું ઘણું કઠીન છે દીક્ષા લેવી એ નાના છોકરાના ખેલ નથી, જીવનભર ત્યાગની સીમાઓમાં વિહરવાનું છે અને સંસાર પ્રત્યેની તમામ સ્વાર્થ ભાવનાઓનો લેપ કરવાનું છે. ત્યાગમય જીવનની મહત્તા સૂચવતાં સુભદ્રા બોલી.
એમ છે? દીક્ષા એટલી ગહનતે બદલ તૈયાર થવા દિવસેના દિવસે જોઈએ ?' આત્માનો સૂર દર્શાવતાં ધન્યકુમાર બાલ્યો.
સ્વામીનાથ! શ્રવણે મીઠી ત્યાગની વાત; આચરણે અતિ કાઠી લાગે છે. નજર સામે નાચતા વૈભવને તરછોડી, ત્યાગના ઉચ્ચ જીવનની દીક્ષા એ કાંઈ જેવાતેવાને માટે સરળ પણ નથી દઢનિશ્ચયી અને અલ્પભેગી પુરૂષ જ દીક્ષાના ઉચ્ચ પથે પગલા માંડી શકે” સુભદ્રાએ ભાઈની સેડ તાણતાં મર્મમાં જવાબ વાળ્યો.
‘ત્યારે–હું ધારું તે ચારિત્ર ધર્મ અંગીકાર કરી શકું કે નહિ ?' દિલ લુછતા લુછતાં ધન્યકુમારે પોતાના જીવનનો આદર્શ રજુ કર્યો.
એમાં વળી ધારવાનું શું?' વાળમાં તેલ સીંચતાં સુભદ્રા બોલી.
ભલે ત્યારે તુ બેલી તેજ પ્રમાણે હું વતીશ, પણ તારા બોલમાં તું મકકમ રહેજે ' એક મહાત્માની અદાએ ધન્યકુમારે જવાબ આપ્યો.
“શું-શું શું? એતો મઝાક હતી. હું તમને દીક્ષા લેવાની વાત નહોતી જ કરતી. આ તે તમે મારા ભાઈના કંપતા ત્યાગની મશ્કરી કરતા હતા, એટલે મેં આપને તે ત્યાગની ગહનતા વિષે એ બેલ કહ્યા, બાકી મારે આશય તમને સંસાર ત્યજાવવાને તો નથી જ.' સ્ત્રીવિદ્યાને શોભતી રીતે સુભદ્રા સ્ત્રીની જ ભાષામાં બેલી
