________________
૧૦૦
વિશ્વોદ્ધારક શ્રી મહાવીર હેમંતની એક સુહાગ રાતે શ્રેણિક રાજા પ્રાસાદના શયનખંડમાં સતા હતા. આસપાસ અગર કસ્તુરીની સળીઓ મહેકતી હતી. જોકે, રાણું ચલણ પણ સૂતી હતી. નિદ્રામાં પાસુ ફેરવતા રાણી ચેલ્લપ્સ ના કેળ વેત કરને એક પંજે મુલાયમ ઓઢણું બહાર નીકળી ” ગયો, તે ઝબકી. સેંકડો વીંછીઓના ડંખની વેદના તેણે ઠંડીમાં અનુભવી. પ જે તેણે ઓઢણમાં લીધા. તે જ પળે તેની નજર સામે, દિવસે જોયેલો એક પ્રસંગ તરી આવે.
શ્રી વીરના ઉપદેશ શ્રવણ બાદ જ્યારે તે અને રાજા રાજમદિરે પાછા ફરતા હતા, ત્યારે માર્ગમાં એક જળપ્રવાહને તીરે ખુલાશરીરે ઊભેલા એક મહા તપસ્વી મુનિને તેમણે જોયેલા. મુનિને જોતાં જ ભક્તરાજવી અને ધર્મપ્રેમી રાણે તેમને વાદવા તે તરફ ગયા. મુનિવ દના બાદ તેઓ રાજમંદિરે વળ્યા.
ઉકા પ્રસંગ દિવસે બનેલે. અત્યારે રજની હતી. આસપાસ કાળું અંધારું હતું અને અંધારાને વીંધતી હેમંતની લહેરો રમતી હતી. પ્રસગના દર્શન બાદ ઘણા વિચારમાં પડી. એકતિ ઊભેલા રાજભવન શયનખંડમાં સર્વ સગવડે સાથે નિદ્રા લેતાં, મારે એક પંજો જરા ઓઢણું બહાર નીકળ્યો ને મને એકદમ શીતવેદના થઈ, ત્યારે જળપ્રવાહને તીરે ખુલ્લા શરીરે ઊભેલા તે મહાતપસ્વીનું અત્યારે શું થતું હશે ? વિચાર હિંડોળે ચઢેલી રાણુના ભાવનાપ્રધાન અંતર. * માંથી તેજ પળે થોડાક પણ સચેટ શબ્દો સરી પડયા. ધન્ય હો ! જે મહાભાવ મહામાનવને !”
પેલાના હલનચલનથી અર્ધ જાગૃત અને અનિંદ્રિત શ્રેણેિકે આ શબ્દો ઝીલ્યા ને વહેમાયે. બીજે દિવસે તેણે પોતાની શંકાના સમાધાન માટે શ્રી વીર પ્રભુને તે અંગે એક પ્રશ્ન ર્યો. “હે નાથ!" ચેલ સતી છે કે સતી? ' શ્રી વિરે કહ્યું, “તારી બધી રાણીએ સવી છે, માટે કંઈપર વહેસાવાનું તારે ટારણું નથી.' -
