________________
૧૫૮
વિથોદ્ધારક શ્રી મહાવીર જલધિ જલને દઝાડે તેવું એક કાળચક્ર તેણે પોતાના હાથમાં મેળવ્યું. ચક્રની શક્તિ અમાપ હતી. નિમિષમાત્રમાં તે ધારે તે પર્વતને દળી નાંખે ચક્રને તેણે ઘુમાવ્યું, જાણે ફરતો પ્રલયના સૂર્યને ગાળા; અગ્નિ કર તું તે ચક તેણે પ્રશમરસપૂર્ણ મહાગી મહાવીરના શરીર પર છોડયું. માનવલે કને સંહારવાની તાકાત ધરાવતું તે ચક્ર ઊભેલા શ્રી વીરની દિશામાં ઊડયું. તેના પ્રહારથી શ્રી વિનુ જાનુ પર્યત શરીર જમીનમાં ઊતરી ગયું. ધરામાં ફાટ પડી. રસભીની ધરા અંગાર વમતી થઇ. પાછલી રાતની શિતળ હવા ગરમાના મોજાં ઉછાળવા લાગી અર્ધા જમીનમાં અને અર્ધા બહાર ઊભેલા મહાવીરની આત્મપ્રભા આથી લેશ પણ ઝાંખી ન જ પડી ને કમલદલ શાં તેમની નયનેમથી ક્રોધને ઝરે ફૂટયો, સંગમ ઠેલી હતો પણ શ્રી વીર રાગ અને દ્વેષ ઉભયથી પર થયા હતા. વજનો વાવ જ્યારે વિદેહીને ચલાવવા અશક્તિમાન નીવડેત્યારે દેવને વલીલા સંકેલવી પડી અને શ્રી વીર પાછા જમીન ઉપર આવી ગયા હવે દેવની શુધબુધ હરાવા લ ગી પ્રતિકૂળ ઉપસર્ગમાં ન ફાવતાં તેણે અનુકૂળ ઉપસર્ગ વડે મહાવીરને ચલાવવાનો વિચાર વા.
એક દેવનું રૂપ ધારીને તે શ્રી મહાવીરની સમક્ષ ઉપસ્થિત થયે અને હાથ જોડીને બેલવા લાગ્યા, હે મહાગી ! તમારા આવા ઉગ્ર પ્રકારના તપથી હું સંપૂર્ણ સંતુષ્ટ થયો છું અને આપ મારી પાસે મનગમતું વરદાન માગી લે હું તે આપવાને બંધાઉં છું.' બિચારો દેવ ! બહારની દુનિયાના સુખમાં મહાલતો તે, અતિર સિંહાસને વિરાજતા મહાસમ્રાટને શું આપી શકે છે વિશ્વનાં વિવિધ સૌન્દર્ય અને ઉપભોગને પળ માત્રમાં જીતનાર મહા ધાને ઐહિક સુખમાં મહાલતે માનવી કે દેવ શું આપી શકે? મહાવીરને દેવના શબ્દોની લેશ પણ અસર થઈ નહિ, તેઓ તો મેરવત નિષ્કપ જ રહ્યા. દેવ હારી રહ્યો હતો.
