________________
અધ્યયન ર જુઉદેશ ર જે
(૪૩)
સાવધાનુષ્ઠાન તેનાથી અત્યંત દૂર રહ્યો છે અર્થાત સાવધાનુષ્ઠાનને અણ કરતો થકે પ્રવર્સ તે મુનિ કહેવાય, અને એ પૂર્વે કહ્યું અ જે ધર્મ તેના અણકરનાર જે હોય તે મરણ આવે થકે શાચ પામે. પરંતુ તે કેવા જાણવા? તો કે, મમત્વના કરનાર તે પિતાનું જે નષ્ટ થયેલું સુવર્ણદિક પરિગ્રહ અથવા સ્વજન નાશી ગયેલ અથવા મરણ પામ્ય એ સ્વજન તેને ન પામે, પણ તે સેચ કરતા થકાજ મરીને દુર્ગતિયે જાય, ૯
ધન્ય ધાન્ય અને સ્વજનાદિક જે પરિગ્રહ છે તે આ લેકને વિષે દુ:ખનું કારણ જાણી. [યત: અર્થનામ જેને દુ:ખ મજતાના ચરક્ષણે આયે દુ:ખવ્યયે દુ:ખ ધિગાથાનું દુ:ખભા જનાનું છે ૧ ] અને પરલોકે પણ દુ:ખ તથાઅનેરાં દુ:ખને કરનાર જાણીને તથા તેથી પરિગ્રહ જે છે, વિદ્ધસણ ધીમે છે એટલે અશાશ્વત અનિત્ય છે. એવું જાણતો થકે કેણ સકર્ણ મનુશ્ય - હવાસને વિષે વસે, [ પરિભાવકારા બંધુજના બંધન વિષે વિજયા: કાર્ય જનસ્ય મેહેચે રિપવતેષ સુહદાશા ] + ૧ છે ઇતિ વચનાત | ૧૦ |
વળી ઉપદેશ કહે છે મહા મોટા જીવને ઉતરતાં દુર્લભ એવો શું? તો કે કર્દમ તે અંતરંગ કર્દમ જાણ તે અહીં સાધુને રાજાદિકની કરેલી વંદના તથા પૂજના એટલે વસ્ત્રાદિકની પ્રતિલાભના તેણે કરી ઉપજીજે પૂજા તેને કમો પામનું કારણ જાણીને ઉત્કર્ષ ન કરવો, જે જીવને ગર્વ ઉત્પન્ન થાય તેહિ જ કર્દમ સરખે જાણો કેમકે એ ગર્વ રૂપ જે સત્ય છે તે સુક્ષ્મ છે, માટે (ધર) એટલે અને ઉદ્ધરતા ઘણે દુર્લભ છે. તે માટે વિદ્ધાસ વિવેકી પુરૂષ તે છડે સંસ્તવ પરિચિયાદિકને ત્યાગ કરે છે ૧૧ |
વળી તેહિજ કહે છે ચારિત્રિએ એકાકી દ્રવ્ય થકી એકલવિહારી અને ભાવ થકી રાગદ્વેષરહિત એવો છતા વિચરે
