________________
( ૧૨ )
સૂયગડાંગ સૂર ભાષાંતર.--ભાગ ૧ લે.
ઉપજે, અને ઉપજાવાને અભાવે ફરી મરણ પણ ન પામે છેલ્લા
એ મહાસુભટ તુલ્ય શ્રી મહાવીર સંસારચક્રમાં મરણ પામે નહી, જેને પૂર્વના કરેલા કર્મ રહ્યા નથી, તે તે નવા કર્મ બાંધવાની વાંછા ન કરે, એ કારણ જાણ, જે કારણ માટે આ સંસારમાંહે સ્ત્રીને સંગ પ્રધાન છે, પરંતુ તેને સી પરભાવી ન શકે, દ્રષ્ટાંત કહે છે. જેમ વાયુ અગ્નીની જ્વાળા પ્રવેશ કરીને તેને અતિક્રમી જાય, પરંતુ વાયુ પોતે પ્રજવલે નહીં, તેમ લોકને વિષે સ્ત્રી પ્રિય છે. તે સ્ત્રી અગ્નિ જ્વાલા સમાન છે, પરંતુ વાયુ સરખા સાધુને જીપી ન શકે, તે માટે મહાવીર સુભટને કરને બંધ નથી. ૮ છે
જે પુરૂષ સ્ત્રીને નથી સેવતા, તે રૂપોને આદિ એટલે પ્રથમ મેગામી જાણવા, તે પુરૂષે સ્ત્રીના બંધન થકી મુકાણા શા, જીવિત શબ્દ બીજે એ સંયમપણે કાંઈ પણ વાં છે નહીં કારણકે પરિગ્રહાદિકનું મૂળ કારણ સવ ચીજ છે. જે ર છે
તે પુરૂષ અસંયમને નિધિને સર્વ કમને અંત કરે, તે રૂ અનુણને કરી મોક્ષને સન્મુખ થકી જે શ્રી વીતરાગ પ્રણીત માર્ગ છે, તે માર્ગને લેકેના હિતને અર્થે પ્રકારો અને પોતે પણ તેહિજ સમાચરે. ૧૦ છે
જેને (અનુશાસન ) એટલે ઉપદેશ દાન તે ર પાણિને વિષે પૃથક્ પૃથફ જુદે જુદે પરણમે, કેની પર તેડે, પૃથ્વીને વિષે જે ઉદક જુદા જુદા પાસે, તેની પેરે. તેને ઉપદેશ પરણમે છે, તથા પુજને વિષે દ્રવ્યવૃત એનો ભાવાર્થ કહે છે, જે દેવતાદિક સમવસરણાદિક પન્ન કરે છે, ત્યાં ત્યાં તેને કવ્ય થકી ભેગ છે, પરંતુ તે ભાવ થકી ભગ નથી, તે કારણ માટે સંયમત તેહિ જ જાણવા, એ વચન શ્રી તીર્થકર દેવ આછી કા છે, વળી આઝવ હિત જણાત તથા કવિના દમન કરનાર,
