________________
અધ્યયન ૭ મું.
( ૧૨૮ )
જાણો. ર૭
સમસ્ત સંગ તેમાં સ્નેહ તે અત્યંતર સંગ અને ધન ધાન્યાદિક બાહ્ય સંગ એ બે પ્રકારના સંગ થકી અતીત એટલે રહિત, વિવેકવાન તથા સર્વ શારીરિક અને માનસીક દુ:ખ તેને સહન કરનાર, એટલે પરીસોપસર્ગ જનિત દુ:ખને સહન કરનાર જ્ઞાન, દર્શન, અને ચારિત્રે કરી, સંપૂર્ણ કામગની અભિલાષ રહિત તથા અનિયતચારી એટલે અપ્રતિ બધ વિહારી સર્વ જીવને અભયન કરનાર એ સાધુ, તે વિષય કષાયે કરી અનાફલ એટલે કષાયને ઉપશમા કરી નિર્મળ શકે છે, જેને આત્મા એ સાધુ મહાનુભાવ જાણો, ર૮.
ભાર એટલે સંયમ તેની યાત્રા નિવાહ કરવાને અર્થે ચારિત્રિએ શુદ્ધ નિર્દોષ આહાર ગ્રહણ કરે, તથા સાધુ પૂર્વ આચરિત પાપકર્મનો વિવેક એટલે પૃથક ભાવે વાં છે, તથા પરીસહાદિક ઉપને કે દુ:ખને ફરો છો, દૈવ શબ્દ સંયમ અથવા ધ્રોવ શબ્દ મોક્ષ તેને ગ્રહણ કરે, કેનીપેરે તો ! કે જેમ કાઈક સૂરવીર સુભટને સંગ્રામને અતકે શત્રએ પરાભ થકે પરત ફરીને શત્રને દમન કરે, તેમ ચારિત્રિઓ કર્મ રૂપ શત્રુથી ઉપન્યા જે ઉપસી અને પરીસહુ તેથી પરાભવ્ય પાયે થક પણ, કર્મને દમે, અને આત્મ સ્વરૂપને સાંધે છે ૨૯ છે
" પરીસહપર હણાતો થકો પણ તે સાધુ સખ્ય અહિધારો કેની પેરે તોકે, ફલગ એટલે પાટીઆની પરે, તિ એટલે હે જેમ પાટીએ બંને પાસે છેદાનું થયું, પણ રાગ ૫ ન કરે, તેમ સાધુ પણ ઉપસર્ગ પરિસહ ઉપને શકે રાગ રહિત થકે રહે. અંતક એટલે મૃત્યુ આવવાનો સમાગમ વાંછે, અર્થાત્ પંડિત અર વાંછે, પણ તપશ્ય કરી શરીર શેપવાને લીધે દુર્બલતા પામવા થકી મનમાં શંકા તથા ભય
