________________
અધ્યયન ૫ મું -ઉદેશ ૧ લો.
(૧૩)
જેણે ઈહ એટલે આ મનુષ્ય ભવમાં અલ્પ સુખને અર્થે પરેપઘાતિપણું આદરીને પિતાના આત્માયે કરી પોતાના આ ભાવેજો તથા પૂર્વ જન્મ અધમ એવા લુબ્ધકાદિકના સતસ હસ ભવ ભોગવી ઘણું માપાજીને અત્યંત ક્રુર પાપ કર્મના ઘણી દુ:ખ વેદના ભેગવવાને ઘણે કાળસુધી ત્યાં નરકને વિષે રહે. (યથાકૃતા નિકમણિ) જેવાં અધ્યવસાયે કરી જેવા ભાવે કર્મ કીધાં હોય તેવાજ નરકમાં પણ સિભાર શબ્દ દુ:ખ ઉપજે જેમ માંસ ભક્ષણ કરનારને તેના શરીરમાંથી માંસ કાપી અગ્ની વર્ણ કરી ખવરાવે, મદ્યપાનીને તમ કથીરને રસ પીવરાવે, મત્સઘાતકીને છેદે, ભેદ, અસત્ય ભાષણ કરનારની જિહા છે, પરધના પહારીના અંગોપાંગ દે, લંપટના વૃક્ષણ છેદે, સાભલી વૃક્ષનું આલિંગન કરાવે ઇત્યાદિક જેણે જેવા કર્મ ઉપાજ હોય તેને તે સરખાજ દુ:ખે પરમધામિક ઉપજાવે. પારદા
તે પાપી અનાર્ય માતા પિતા અને સ્ત્રી આદિકને અર્થે ઘણું કલુષ એટલે પાપકર્મ ઉપાર્જન કરીને પછી ઇષ્ટ જે માતા પિતા તથા કાંતા એટલે સ્ત્રી યાદિક તે થકી (વિપહણું) એટલે હિત અર્થાતિ એકાકી છતા તે દુભિગંધ દુખે કરી ભય તથા અશુભ સ્પર્શવાન એવા નરકને વિષે (કપગતા) અશુભ કર્મને લીધે કુણિ એટલે માસ પેસી રૂધિર પરૂ આંતરડા ફેફસુ ઈત્યાદિક કર્મલ કરી સમાકુલ એવા નરક સ્થાનમાં ધણે કાળ અવસ્ય પણે રહીને પૂર્વોક્ત દુ:ખ સહન કરે. તિબેમિને અર્થ પૂર્વવત જાણ, એ ૨૭ છે
इति नरक विभक्तिय नाम प्रथमोदेशक समाप्त:
