________________
૧૩૭ - પ્રિયજનનીને વિરહ પામી, એ દુઃખમાં દીસે નહિ ખામી, . . . . કરમાણું હૃદયકમલની પાંખડી, બેઠી. ૩. પ્રલય પામી છે સુખની આશા, મુકી રહી છે દીર્ઘ નિસાસા ' ' મૃત્યુ શરણ થઈ છે. માવડી, બેઠી. ૪ || દુ:ખ દરિયામાં ડુબી બાળા, એ છે કુટિલ વિધિના ચાળા,
' થઈ સુભટતણી મતી વાંકડી, બેઠી. એ પો હતી માતપિતાને મેંઘા મુલી, સતી રહી તે દુઃખમાં ડુલી;
આંસુડે ભીજી એની છાતડી, બેઠી. તે દા છુટી થવા આજીજી બહુ કીધી, અરજ સતીની ધ્યાને ના લીધી, કહે આંબાજી પડી દુઃખની રાતડી, બેઠી. જે ૭ માં
છે દેહરા રૂદન કરીને રાંકડી, થઈ બેઠી નિરાશ - કઠણ હૃદયને માનવી, બેઠે છે જે પાસ. ૧ લેભા સતીરૂપમાં, અંતર ધરતે પ્રીત; ઈષ્ટ વચનને ઉચરી, બેલ્યો રૂડી રીત. ૨ માત મરી ગઈ આપની, એજ અતિ અપશેષ ભાવી મિસ્યા થાય ના, માટે તજીએ શોચ: ૩ કેમળ કાયા આપની, પૂર્ણ શશીસમ મુખ આવીને ઘર આપણે, વિસે વિવિધ સુખ. [૪] મન ગમતાં સુખ માણશું, કહીશું જીવન લ્હાણુ , શેક સકળ દૂર કરી સમજે ચતુર સુજાણ. . પ . વચન સુભટના સાંભળી, થઈ મેટી આઘાત ઉઠી તેજવા પ્રાણને, કરતી અશુપાત. . ૬ મરવું માજીની પરે, નહિ. જીવનમાં સાર, , સંથી છુટી જવા, તુર્ત તજું સંસાર || ૭ |
