________________
(૨૮) અવેદી અખેદીપણે અલેશીને અને ઉત્તમ પદવર પદમ, હરે થાયે ચેતન ભેગીરે. અo ૭.
અથ શો સંભવનાથ જીન સ્તન. આવો મુજ મન મદિર–એ દશી. કર્યું જાનું કયું બની આનહીં; શ્રી સભવન રાજા મિત; તુજ મુજ અતર મોટક, કિમ ભાજે તે આજ મીત કયુ મુજ પ્રવર્તન જેહ છે, તે ભવ વૃદ્ધિનું હેત હે મીત; હું કર્ત કર્મજ તણે કરિએ તે કર્મ એતહો મીત. કયુ. ૨. છવ ઘાતાદિક કરણે કરી? કરણ કારણ ઈમ હાયહો મીત; અક્ષય પચ પોષક સદા, કારક સપશાણ જોય હે મીત ક્યુ ૩. ઈમ મનુજનો ભવ ભલે હારીને સુણ સ્વામી મીત; નરક નિગોદ વિષે ગયો, ખટકારક મુજ નામહો મીત. કયુ . ૪. તે વિપરીત એ સાધીઆ, તુ કરતા શિ ઠાણહો મીત, કરીયે તે કારક કર્મ તે, શુભ સેવન કરણેણહો મીત. યુ. ૫. દેઈ ઉપદેશ ભવી લોકને, દીધે કર્મને ત્રાસ મી ત; કર્મ થકી અળગો થયો, સીદ્ધી વિષે ગયો ખાસ મીત. કયુ. 6. ઇમ તુજ મુજ અતર પશે, કિમ ભાજે ભગવંતહો મીત, કયુ પણ જાણું તાહરી પરે, સાધતાં ભાજે તંતહો મીત. કહ૦ ૭. તવ કર્તા નિજ આથિને જોતા પણ તસ થાય મિત્ત, તુજ મુજ અતર સવિ ટળે, સવિ મગળિક બની આયહા મિત. કર્યું. ૮. અજરામર તસ સુખ હોય, વિલ અનતી રહી હે મીત; ઉત્તમ ગુરૂ સેવા લહે, પદમવિજય મ સિદ્ધિો મીત. કર્યુ ૦ ૮.
અથ શ્રી અભીનંદન જીન સ્તવન, તુહે જોજ્યો જ્યારે જ તને બજવે તુહે–એ દેશી. તુહે જો જે જ્યારે વાણીને પ્રકાશે તુચ્છે. એ આંકણી. ઉઠે છે અખડ ધ્વની, જજને સભળાય; નર તિરિય દેવ આપણી, સહુ ભાષા સમજી નાય. ૧. તુ દ્રવ્ય દિક દેખી કરીને, નય નીખેપે જીત્ત, ભંગ તણી રચના ઘણ, કાંઇ જાણે ! સહુ અદભુત તુ૦ ૨. પય સુધાને ઇસુ વારિ, હારી જાયે સર્વ પાખડી જન સાંભળીને, મુકી દીયે ગળં. તુ૩. ગુણ પાંત્રીસ અલ કરી, અભિનદન જન વાણી; સ ય છેદે મન તણા, પ્રભુ કેવળજ્ઞાને જાણી. તુ. ૪. વાણી જે નર સાંભળે તે જાણે દ્રવ્યને ભાવ; નિશ્વય ન વીવહાર જાણે, જાણે નિજ પરભાવ. તુ૫. સાધ્ય સાધન ભેદ જાણે. જ્ઞાનને આચાર; હેય ય ઉપાય જાણે, તત્વા તત્વ વિચાર. તુ ૬. નરક સરળ અપવર્ગ જાણે, થિ વ્યવ ઉતપાદ, રાગ દ્વેષ અનુબોધ જાણે, ઉછરંગને અપવાદ. તુ૭. નિજ
*