________________
શ્રીમાન વીરવિજયજી–ચંદ્રશેખર,
' 'હાળ ૪ થી (ઘોડી તે આઈ થારા દેશમાં મારૂજી પણ દે પાછી વાલ હૈ નણદીરા વીરા
ચાસયુ નહીં બોલુ મારૂછ–એ દેશી. ) ચંદ્રશેખર ફરે સાયુધ રાજાજી, વાણું હુએ આકાશ હે;
ગુરૂ પીને વંછિત નહીં ફળે રાજાજી, ભુતકા રાત્રિ સમે રાજાજી; ભિષ્મ અદ્દ કી હાસ છે. ગુરૂ૦ ૧. -ઉત્તર સાધકને ભખું રાજાજી, અથવા સાધક ભક્ષ હે; “ગુરૂ૦ કુંવર કહે પથ્થર ભખો રાજાજી, પગ પગ પડીયા લક્ષ છે. ગુરૂ૦ ૨. મૃગ સિકને ન ભખે કદા રાજાજી, મુજપર ઇદ્ર નિરાશ છે, ગુરૂ તુજ જીતવાની શી કથા રાજાજી, ફરિ થઈ વાણિ આકાશે છે. ગુરૂ પર હેતે મુરખ મરે રાજાજી, દેવ ન છત્યાં જાય ; ગુરૂ તભિય રહે તું વેગળો રાજાજી, અપરાધ વિણુ કાણુ ખાય છે. ગુરૂ૦ ૪. મુજગિરિ ઓષધી ચોર હે રાજાજી, નિશ્ચય હણુણ્ય તાસ હ; ગુરૂ કુવર સુણી હશિને કહે રાજાજી, ફેગટ બળ પરકાશ છે. ગુરૂ૦ ૫.
અદશ થઈ ગગને લો રાજાજી, વીરપણુ જુઓ મુજ હે; ગુરૂ યુદ્ધ કરો ઈહિ ઊતરી રાજી, દેખુ દેવપણું તુજ છે. ગુરૂ ક્રોડ રૂપ ધરી ઊતર્યો રાજાજી, કુવર સુઅર રૂપ કૃદ્ધ છે; ગુરૂ ધુર ધુરાવે ગાજતા રાજાજી, બિહુનું બન્યું " બહુ યુદ્ધ . ગુરૂ૦ ૭. દતિ નખે હણતાં બિહુ રાજી, ઊડે પડે ગિરી ક૫ હે; ગુરૂ૦ દતિ હણે સુર ભાગતા રાજાજી, ગજરૂપ ધરતે અજંપ છે. ગુરૂ૦ ૮. કુવર કરી રૂપે જુજ રાજાજી, નાઠે સુર થયો સિંહ હો; ગુરૂ નૃપ સિહરૂપે હાર રાજાજી, રૂપ પિશાચ ધરેલ છે. ગુરૂ૦ ૮. ઊ એ તાડ થુલ બંધ હો રાજાજી, પેટ ગુફા ક્રશ બંધ છે; ગુરૂ કદ્ધાલરદ નયનાગ્નિભા રાજાજી, વટ શાખા ભુજ ઠંદ છે. ગુરૂ૦ ૧૦. ફણિ મણિધર કઠે ધર્યા રાજાજી, મોગર કરકર વાલ હે; ગુરૂવ જપે મુઢ કામુધા મર રાજાજી, નહિ જસ મુજ હયે બીલ છે. ગુરૂ ૧૧. નૃપ ભણે લઘુ ગુરૂ કરે રાજાજી, ગજ અંકુશને ન્યાય હે; ગુરૂ સુરણ સુર કે ધારણ થઈ રાજાજી, કરિ કિકિયાટો ધાય છે. ગુરૂ૦ ૧૨.
અદરા થી અને કોઈ રાજાના નિશ્ચય હણા ખાય તો એ
