________________
જનકાવ્યદેહન
મધ
છે.
મધ,
૮,
મધ
૯.
૭૧૨
શણગારી રહે દિન રાત પુરૂષ હસાવતી; જાય પરધર નિશિ અધારિએ પુરૂષ ધકાવતી, - એકલી ચહુટે ખડી પંથ પાન મંગાવતી. નરને રાખે ઝહિવસ્ત્ર ને કાર ઊભી રહે, ખેચિ બાંધે કુચ બેર બેર વળી હાથે ગ્રહે; મારી કાંકરી નટવિટ નર સકત જણાવતી, ઉચે હાથે આળસ દેત તાળી વજાવતી. મિચણે કઈ કુંભારણ નાઈ નારણું, - સખી કરી નિત ઘર જાત નર, ખુંખારણી; ઘણું રહેતી પિહર નિજ તનુ નરને દેખાવતી, કર ઉંચા કરી ઘરબાર બાળ ખેલાવતીમુખ મચકડી કર કંકણ આકોટન કરે, ડસે હોઠ બજાવે “દંત અંચળે વા ધરે; . ઘર દેઈ બારણે સુતી ઝાંઝર ઝમકાવતી, ન
દેઈ ચૂટી જગાવે. કંત અંગ ધ્રુજાવતી.. બાળ સુબો લગાવે કઠ અંધર શિર - ઢાંકતી, કરે "કેગળા ઉભી ગોખ નરને છાંટતી;
એક દિન નિજ ગેખે ઉભી નજર ચિહુ દિશ જડી, રયવાડિથિ વળિ રાય તસ નજરે પડી. રાગ લાગે સચિવશું માગું કરી નૃપ પરણતા, સાત ભૂમિ આવ્યા શેઠવંત નૃપ નિત જાવ; પટરાણીને કરી દૂર રમે તેહશું અતિ, તરા અવગુણ નવિ દેખત જાણે મહાસતિ. શેઠ પુત્ર ધનંજય નામ મેહેલ અધ જાવતી, દેય નયને નયન મિલંત પત્ર સા નાખતી; ચિઠ્ઠિ વાંચિ કામાતુર તેહ ઘર જઈ ચિંતવી, - કિરિ વનથિ સુરંગા એક તસ મહેલે ઠવી. ભુમિ મધ્ય ગતાગત કરતી રમતી તેહર્યું,
મધ, ૧૦,
મધ૦ ૧૧.
છે
મધ૦ ૧૨
મધe ૧૩.
