________________
૬૮૦ - જૈનકાવ્યદોહન ' ' પાછે પગે હય દૂરે જાતે, તતખણ પિળ પ્રતા૫જી;
હુરત વેળા પડી દરવાજો, લોકત થયો ઘાતજી. પુન્ય પાપ પ્રગટ થઈ નર મુખ બોલે, રાયે કીધ ઉપાય; ચિત્રસેન જીવ્યા તે સુંદર, સ્નેહી મિત્ર પસાયજી. પુન્ય. નિજ ઘર આવી તાતને વિનયે, જે શંખ નિરાશજી; નિર્મળ જળ ખારે વસ્ત્રાદિક, જાય ન ગળિનો પાસજી. પુન્ય૦ ૨૪. વિમળા માત નમી સુખ પૂછી, દંપતિ નિજ ઘર જાયછે; , તે દિન વિમળા નિજ ઘર જમવા, તેડે કપટ ધરાયજી. પુન્ય૦ ૨૫. રાય સ્વજન કુવરાદિક બેઠા, જમવા ધરી, ઉલ્લાસ; ! - રત્નસાહાર દેય મોદક લાવી, છાના રાખે પાસજી: પુન્ય૦ ૨૬. પીરસવા રાણ લઈ થાળ, મોદક ભરીયા સાર; રાજા લધુ સૂત ભેગા બેઠા, પીરસતી તિણિ વારજી. પુન્ય. ર૭. દેય મિત્ર ભેગા દેખીને, વિખ મોદક દિએ દેયજી; મિત્ર દુર તજિ સાહાર તે ખાવે, જેરહ ધરિઆ સાયજી. પુન્ય. ૨૮.
ખટરસ પાક જમીને બેઠા, તાંબૂળ બીડાં ખાય; વસ્ત્રાભરણ લહી સનમાને, નિજ મંદિરિએ સધાયછે. પુન્ય. ૨૮. પદ્માવતી સનમાની સાસુ, કરતી ગેહ વદાયજી; શ્રી શુભવીરે ત્રીજે ખંડે, આઠમી ઢાળ કહાયજી. પુન્ય. ૩૦.
દોહરા. ' એક દિન નિશી નૃપ ચિંતવે, અહી મુજ બુદ્ધિ પળાય; કુલ અવતંસ સૂતે પરિ, કીધો મરણ ઉપાય. બિગ ધિગ મુજ પરૂષપણું, બિગ ધિગ. રાજ્યવિલાસ; શ્રી વશ પુત્ર રતનતણે, ચિંત ચિત્ત વિનાશ. એમ વૈરાગ રસે, ભર્યો, રવિ ઉદયે ભૂપાલ; સમવસર્યા “ વનમેં તદા, વીર જીણુંદ દયાળ. દેવે સમવસરણ રચ્યું, તખત બિરાજે નાથ; વનપાલક મુખ સાંભળી, આવે નૃપ સહુ સાથ. ૪.. વંદિ દેઈ પરદક્ષણ, બેઠે થયો ચિત ઠામ;
