________________
૫૨
- જેમકાવ્યદેહન. જીરે વાડ સહિત તે નિક, જીરે ગામ વ રહ્યી રાત. જીરે ૨૩. જીરે તિહાં મુનિ વચન તે સાંભર્યું, છરે પરદુ:ખે ન રહે ધર્મ, જીરે લુંટી માલ તસ્કર ભળે, રે મુઝ શિર હુએ પાપ કર્મ. જીરે ૨૪. જીરે તેણે ગામ ઘાત તે નહીં કરું, જીરે ન રહું ચોરને લાર; જીરે ચિતિ ચાર ઘાટી તજી, જીરે ઠંડી નિજ હથિયાર. જીરે રપ. જીરે મુનિવાસિત નગરે ગ, જીરે લોભ મત્સર પરિવાર જીરે જીવ ઉપર કરૂણું ધરે, છરે કરે આતમ ઉદ્ધાર જીરે જીરે ભદ્રકભાવે તે મરી, જીરે તું ધમ્મિલ અવતાર; જીરે જીવદયા ધર્મે કરી, જીરે પાયે અદ્ધિ ઉદ્ધાર કરે. ર૭. છેરે પિતૃવિયેગવ્યસનથકી, જીરે ગુરૂવચને તપ કીધ, જીરે મંત્રી રમણી નૃપ સંપદા, જીરે તપથી અટ્ટ મહાસિદ્ધ. જીરે ૨૮. જીરે એમ ગુણ ધમ્મિલ પામી, જીરે જાતિસ્મરણ નાણ, જીરે કર જોડી ઊભે થઈ, જીરે કહે સવિ વાત પ્રમાણ છે. ૨. છેરે છ ખડે એ કહી, જીરે નવમી સુદર ઢાળ; રે શ્રીગુભવીર મુનીસરે, જીરે દિયે ઉપદેશ રસાળ. રે૦ ૩૦
દેહરા, સાંભળી એમ ધમ્મિલ કહે, સુખ દુખ કર્મ વિચાર; અહે અહો ભવનાટકે, નાચ્યો છ૩ સ સાર. ભવદાવાનળ ઝાળમાં, દાઘો વાર અનત; તિહાં તમે શીતળ છાંયડી, મળીયા મુઝ ભગવત. ભવજળધિમાં ઝહાઝ સમ, દીયો સંજમ મહારાજ; ગ્રહણ આસેવન શીખથી, સિઝે વછિત કાજ. રાજ્યભાર સુતને ઠવી, જશેમતિ વિમળા સાથ, ધમ્મિલ સંજમશ્રી વરે, ધર્મરૂચિ ગુરૂ હાથ.
ઢાળ ૧૦ મી.
( રહીયો રે આવાસ દુવાર--એ દેશી ) વદીને વળી સવિ પરિવાર, તિહુ જાણું ગુરૂની સાથે વિચરતાં છે; ગુરૂરતનાધિક વિનય વિશેષ, રેહેત સમાધિ તત્વ વિચારતાં . ૧૦
