________________
૪૪.
જેનકાવ્યદોહન, તતીય ખંડ પ્રારંભ.
દેહરા જય જય – જગદીશ્વરી, જંગદંબા જગમાય; જિનવરમુખકંજવાસિની, વિદુધી માત કહાય. તુ ત્રીપદી ત્રિપુરા તથા, તું ત્રિરૂપમય દેવી; શક્તિ સ્વરૂપે ખેલતી, નવનવ રૂપ ધરેવી. જે ત્રિભુવનમાં ટિહુ પદે, તે સવિ તુમ આકાર; નિત્ય અનિત્ય અને વળી, નિત્યનિય વિચાર. આદિ શક્તિ નું અભિનવી, ત્રિકકાળે થિર ભાવ; સરસ્વતી પ્રણમી નમી, મુજ ગુરૂ પ્રબળ પ્રભાવ ઇષ્ટદેવ પાવતી, કાર્ય સકળ રાહચાર; તાસ નમી હવે વર્ણવું, ત્રીજો ખંડ ઉદાર. વક્તા વાત વિવેકની, લહે પરીક્ષાત; જાણ ઝવેરી આગળે, માણક મૂલ મિત. ગામના નટનેં મૂખને, જેગ મળ્યો નહીં સેઝ, આડું અવળું જેવતા, બેઠાં રણનાં રેઝ. રોઝ તણાં મન રીઝવી, ન શકે પંડિત લોક; વિપ્રકથા વનિતા ગુણી, સેરભને ધરે શેક. અંધા નાટકકળા, બહેરા આગળ ગીત; મરખ આગે રસકથા, ત્રણે સરખી રીત. કુસુમ સુગધી વેંશમાં, ખાયક કુટુંબી જેમ; શાસ્ત્ર રસિક કવિની કળા, થાય નિરર્થક તેમ. મૃત સેરભ શુક ચાળણી, કક હંસ શશી સાર; જળપુર અહટ છિદ પશુ, મશક શિલા મંજાર. સભા ચતુર્દશધ મળે, તિલાં શશી કંસ સમાણ; દેતા વિકસિત ચિત્તશું, સુણ શાસ્ત્ર પ્રમાણુ
૧૦.
૧૧.
૧૨.
