________________
૧૨૬
જિન દીક્ષા ક્રિયા કરવાની હોય ત્યારે ભોજનથી બચવું એ સ્વાભાવિક જરૂરીઆત છે કે જેથી ભોજન પચાવવામાં ખર્ચવી પડતી શક્તિ માનસિક ક્રિયા માટે ફજિલ પાડી શકાય એ જ કારણસર વળી અખંડ માનસિક કાર્ય કરનારાઓ–લેખકે અને વિચારકે–પરણવાનું પસંદ કરતા નથી. અગર પરણે છે તો ઘણું જ મિતવ્યયી જીવન જીવવાની કાળજી રાખે છે. એ એક જ વીર્યને ખજાનો છે કે જે વડે ચાહે તો પાચનક્રિયા કરે, મજુરી કરે, વાણવ્યાપાર કરે, પ્રજોત્પત્તિ× કરો યા લેખનમનન–ધ્યાનાદિ માનસિક સ્વજનકાર્ય કરે અને શારીરિક પ્રવૃત્તિ કરતાં માનસિક પ્રવૃત્તિ વધુ વ્યય માંગે છે.”
સબુર કરે, મિ શા! મહને મનન કરવા દો મહે જોયું કે આપે કેઈ ધર્મસંસ્થાના સ્વીકાર વગર, કેાઈ ગુરૂના ઉપદેશ વગર અને કઈ શાસ્ત્રને માથે હડાવ્યા વગર, ઉપવાસ કર્યો છે. હું એ પણ જોઉં છું કે, જે આપે ઉપવાસ ન કર્યો masses ( જનતા ) છે, હજી “શ્રાવક” પણ બન્યા નથી. જેઓ શ્રવણકળા ધરાવે છે તેઓ સાંભળેલી અનેક ટીટી વાતને એક આખા શરીર તરીકે જોડીને પછી જએ આખા શરીર પર જ-મનન ક્રિયા કરે છે.
* frugal, કરકસરવાળ. વ્યય–ખર્ચ..
* Creating beyond ones self; પોતે જે જમીનમાં ઉગ્યો તે કરતા વધુ ઉચી જમીન શેખીને અને પોતે જે વીર્યથી બન્યો તે કરતાં વધુ તાકાદવાળું વીર્ય પોતાના પ્રકટાવીને પછી તે બે સગે વડે પિતાથી વધુ જ્ઞાનક્રિયાશકિતવાળી વ્યકિત ઉપજાવવી એ પ્રજોત્પત્તિ કાર્ય -બાકી બધું વ્યભિચાર કાર્ય. એ જ નિયમ, ગુરૂ-શિષ્યને લાગુ પડે. ગુરૂપશુ કરવું એટલે શિષ્ય પર પોતાની શકિતને ગૂચ કરી હેને પિતાથી ચહડીઆતા વિકાસવાળો બનાવતે.
