________________
[३५२]
आचागंग- मूळ तथा भाषान्तर
माणि वा, आभरणविभूसियाणि वा, गायताणि वा, वायंताणि वा णचंताणि वा, हसंताणि वा, रमंताणि वा, मोहाणि वा, विपुलं असणपाणखाइमसाइमं परिभुंजंताणि वा, परिभाईताणि वा, विच्छड्डयमाणाणि वा, विग्गोवयमाणाणि वा, अण्गयराई वा सहप्पगाराएं विरूवरूवाई महस्तवाएं कण्णसोयपडियाए णो अभिसंधारेज्ज गमणाए । (९६६)
से भिक्खु वा भिक्खुणी वा णो इहलोइएहिं सहेहिं णो परलोइएहिं । सदेहिं णो सुतेर्हि सदेहिं णो असुतेहिं सदेहिं णो दिवहिं सहि, णो अदिहिं सदेहिं णो सज्जेज्जा, णो रज्जेज्जा णो गिज्झेज्जा, णो मु झज्जा, णो अझोज्जा । (९६७)
9
एयं खलु तस्स भिक्खुस्स भिखुवणीए वा सामग्गियं जाव जएज्जासित्ति बेमि । (९६८)
सदसत्तिक्कयं चठत्यं.
+
१ पारापतादिकृतैः
हसता होय, रमता होय, मोह पामता होय, तथा घणुं अशनपान खादिमस्वादिमरुप आहार जमता होय, अरसपरस देता लेता होय, छोडता होय, के साचवी राखता होय देवा महोत्सवोना स्थळे शब्द सांभळवा नहि ज. (९६६)
साधु अथवा साध्वीए स्वजातिना शब्दोवडे अथवा विजातीयना शब्दोवडे, सांभळेला शब्दोवडे अथवा घमर सांभळेला शब्दोवडे, तेमज दीठेला शब्दोवडे अथवा अणदीठेला शब्दोवडे, आसक्त, रक्त, गृद्ध मोहित, के तन्मय न धवं. (९६७)
एज ते साधु अथवा साध्वीनो परिपूर्ण आचार छे के तमणे व वाघसदा यत्मवंत रहें. (९६८)