________________
[३१८
आचारांग-मूळ तथा भाषान्तर तं समणजाणेज्जा । जेहि वि सहि संपवइए, तेसिपि वाइं मिक्ख, छत्तयं वा मत्तयं वा दंडगं वा जाव, चम्मच्छेदणगं वा, तेसिं पुवामेव उग्गहं अणुग्णविय अपडिलेहिय अपमज्जिय णो गिज्ज वा पगिण्हेज्ज वा; तेसिं पुयामेव उग्गहं अणुण्णविय पडिलेहिय पब्जिय गिण्हेज्ज वा पगिण्हेज वा । [८६९]
से आगंतरेसु वा (४) अणुवीइ उग्गहें जाएजा:-जे तत्थ ईसरे जे तत्थ समाहिद्वाए, ते उग्गहं अणुण्णवेज्जा, “ कामं खलु आ-- उसो, अहालंद अहापरिण्णात् २ वसामो । जाव आउसंतस्स उग्गहे,
१ वर्षाकल्पादि, यदिवा कारणिकः क्वचित् कुंकुणदेशादा वतिकृष्टि संभवात् छत्रकमपि गृह्णीयात्. [टीका ] २ यावन्मानं कालं..३ यावन्मात्रं क्षेत्रं.
भलु मानवु नहि किं बहुना जओनी साथे दीक्षा लीधेली होय. तेओनां पण छत्रक, मात्रक, दंडक के चर्मछेदनक तेमनी रजा, लीधा शिवाय तथा. जोया प्रमा
या शिवाय नहि लेखां, किंतु, तेओनी रजा लइ जोइ प्रमाजीने ते ग्रहण करवां. [८६९]
मुनिए ज्यारे मुसाफरखाना के घर विगेरे स्थळे पोताने रहेवानी जग्या मागवी होय त्यारे पहेला "आ जग्या मने योग्य छ ?' एम विचार करीने पछीं त्यां जे मालेक के मुखी हाय तेयोनी आ प्रमाणे रजा लेवी:-“हे आयुष्मन्, जो आपनी मरजी होय तो जेटला वखत लगी जेटली जसा वापरखा आपशो तेटला वखत लगी तेटली जग्यामां अमे रहीशु, अने ज्यां लगी. हे आयुष्ान्, तपारी
१ वर्षाकल्प नामर्नु कपडं अथवा कोंकण विगेरे देशोमां वह वरसाद होत्राथी कदाच मुनिने ते कारणे छत्र पण, राखपहे (टीका)
