________________
[१४]
आचारांग - मूळ तथा भाषान्तर.
समाणे पुव्वामेव पेहाए पडिगहगं, अवहट्टु पाणे, पमज्जिय रयं
ततो संजयामेव, गाहावइकुलं पिंडवायपडियाए णिवखमेज्ज वा पविसेज्ज - वा । (८५९)
1
1
केवली बूया 'आयाण मेयं.' अंतोपडिग्गहंसि पाणे वा, बीए वा, रए वा परियावज्जेज्जा । अह भिक्खुणं पुव्वोवादिना एस पतिष्णा, जं पुव्यामेव पेहाए पडिग्गहूं, उवहद्दु पाणे, पमज्जिय रयं, ततो संजयामेव गाहावर कुलं पिंडवायपडियाए पविसेज्ज वा णिक्खमेज्ज वा । [८६० ]
से भिक्खू वा भिक्खुणी वा गाहावइ - जाद- समाणे सिया. से परो अभिहद्दु अंतो पडिग्गहगंांसि सीओदगं परिभाएत्ता णीहरु दलएजा तहप्पमारं पडिग्गहगं परहत्थंसि वा परपादंसि वा अफासुयं जाव णो पडिग्गाहेज्जा । [ ८६१ ]
१ निस्सार्य. २ ( अग्र मूलसूत्र पुस्तके " तह पगारं पडिग्गहगं' इति लिखितं लभ्यते परं टीकाकारेण तथा प्रकारं शीतोदक मिति व्याख्यातत्रात् तहप्पगारं सीओदगं" इति शुद्ध पाठः संभाव्यते, न ज्ञायते बालावबोधकारः कथं वृत्तिं नानुसृतः ! )
पात्रने जोइ तपाशी, जीवजंतु दूर करी, रंज प्रमाजी यतनापूर्वक आहार लेवा जवं आव. [८५९ ]
जो पात्र जोया प्रमा विना आहार लेवा जाय तो केवळ ज्ञानी कहे छे के तेथी कर्मबंध थाय छे. जे माटे कढाच ते पात्रनी अंदर जीवजंत, लीलफूल के रज पण रहेली होय माटे मुनिने ऊपर मुजव भलामण छे के तेणे शरुआतमांज पात्रने जोइ तपाशी पुंजीप्रमार्जी यतना पूर्वक आहार देवा जÎ आव. [८६० ] मुनि अथवा आर्या गृहस्थना घरे आहारपाणी लेवा गएला होय, अनेकदाच त्यां ते गृहस्थ पोताना पात्रमां टाढुं पाणी नाखीने ते मुनिने आपना मांडे तो ते गृहरूना हाथमां के पात्रमा रहे ते टाढुं पाणी अयोग्य जाणीने ग्रहण करो नहीं [८६१]