________________
[२९६ ]
आचारांग - मूळ तथा भाषान्तर.
दातुं, इयाणिमेव दयाहि. " से णेवं वदतं परो बढ़ेज्जा “आउसंतो समणा अणुगच्छाडि तो ते वयं अण्णयरं वत्थं दासामो, " से पुव्यामेव आलोएज्जा, “उसो ति वा भइणि त्ति वा णो खलु मे कइ एयप्पगारे सगारे पडिसुणेच्ए । अभिकखंसि मे दातु, इमाणिमेव दलयाहि ।” से सेव वदतं परो णेत्ता वदेज्जा " आउसो त्ति वा भयणी त्ति वा, आहरेयें वत्थं, समणस्स दास्सामो; अवियाई वयं पच्छावि अप्पणो सयगाए पाणाई भूयाई जीवाई सताई समारम्भ समुद्दिरस जाव चेइस्सा - मो. " एयप्पगारं णिग्घोसंसाच्चा णिसम्म तहप्पगारं वत्थं अफासुर्य जाव जो पडिग्गाहेज्जा । (८१६)
ין
सिया णं परो णेत्ता वएज्जा " आउसो ति वा, भइणी ति वा, आहरेयं वत्थं, सिणाणेणत्रा जाव आघंसित्ता वा पघंसित्ता वा समणस्स १ आहरखैतत्
करी शकाय तेम नथी माटे जो देवा चाहाता हो तो हमणांज आपो आम कहाथी गृहस्थ कदाच कहे के हे आयुष्मन् श्रमण त्यारे मारी पाछल चाल्या आवो तो तमने कोइ पण जोतुं वस्त्र आपीशुं." त्यारे मुनिए जवाब आपको जोइए के हे आयुष्मन् अथवा वेहेन माराथी एवा बोल कबूल थइ शके तेम नथी. माटे जो देवा चहाता हो तो हमणाज द्यो. " आवी रीते मुनिए कह्याथी गृहस्थ पोताना घरमा रहेला माणसने कहे के “हे आयुष्मन् अथवा वेहेन, पेहेलुं वस्त्र लड् आव, आपणे ते वस्त्र आ साधुने आपीशुं; अने आपणे आपणा माटे पाछु बनावी लेशुं." आवा बोल सांभळी मुनिए तेवी जातनां वस्त्र सदोष धारीने ग्रहण करवां नहि. [८१६]
कदाच सुनिने तेडी जनार गृहस्थ पोताना घरना माणसाने आई कहे के "हे आयुष्मन् अथवा बेहेन, पेयुं वस्त्र लइ आवो, एने आपणे स्नानादिकमां प
t